(...) Co najzabawniejsze, Scott Hansen ma w zanadrzu scenariuszowego asa. Nakręcił horror o opętaniu, w którym bohater celowo ściąga na siebie demoniczne moce. Ten oryginalny zwrot w zawstydzenie wprowadzić mógłby nawet Jordana Gallanda i jego marcowe dziwowisko, „Ava’s Possessions”. Cóż jednak z tego skoro brak Hansenowi podstawowych umiejętności merytorycznych? Akcja w „Possession Experiment” wije się ślamazarnie i pozostawia po sobie odstręczający trop nudy. Kolejne postaci budzą coraz silniejszą irytację, plotąc bez sensu oraz pociągając niedopracowane wątki, wprowadzane do skryptu bez umiaru. Wśród odtwórców ról pierwszo- i drugoplanowych pięknie dźwięczą niemoc na przemian z apatią – są one miarą aktorskiej kompetencji kiepsko obsadzonych wykonawców. Jeden-jedyny Bill Moseley, choć próbuje wykrzesać coś z tępego tekstu, szybko zostaje odesłany poza ekranowy kadr. Jego potencjał zmarnowano po całości. Hansen wyreżyserował swój film bezwiednie, jakby na oślep, licząc chyba, że z popularnych frazesów poskłada mało oryginalny, ale efektywny horror. Tak się nie stało, a „The Possession Experiment” jest tylko i wyłącznie truistyczny.

hisnameisdeath . wordpress . com/2016/12/05/taki-diabel-straszny-the-possession-experiment-2016 (spacje!)