Ciekawy film, choć może faktycznie nie do końca udany. Misz-masz dla ludzi kochających
slime/gore i jednocześnie Lyncha, ubrana w ramy metaforycznego kina drogi.

Nasz bohater wychodzi z kicia i rusza w drogę. Błąka się wśród pięknych i strasznych wspomnień, zmierza niby
w stronę domu i rodziny - czegoś, co mógł zdobyć (jak jego brat), ale przechodzi jeszcze raz
drogę pełną własnych wyborów z przed lat, które zamiast do domu i spełnienia, doprowadziły go do pierdla.
I koniec końców wychodzi na to, że chyba taki los był mu pisany, chyba jest z tym pogodzony.

Nie brak tu ekscentrycznych postaci i dziwnych wydarzeń, scen rodem z koszmarów sennych. Nie
brak makabreski, nie brak symboli. Nie jest to bezustanna rzeź, nie jest to też bełkot jak
"Zaginiona autostrada". Film jest w sumie w miarę czytelny, a poszczególne bardziej dziwaczne
sceny są rożne - jedne można łatwo rozszyfrować, inne miały chyba jedynie bawić.

Film ma pewne niedostatki warsztatowe, scenariusz może miejscami delikatnie kuleje, ale
całości nie brak polotu, twórcom nie brakło zapału i wyobraźni. Dzięki temu naprawdę bardzo
fajnie się to oglądało. Ale to film dla dość wąskiej i tolerancyjnej grupy odbiorców.