re:
Cześć, o mnie mówisz?? ;)

Przy całej swojej życzliwości dla Amerykanów nie mogę się zgodzić na nazwanie "Ringu" majstersztykiem, naprawdę.
Uproszczenia fabularne i chaos sprawiają, że widz się boi, ale nie zawsze wie czemu. Wizualnie film jest atrakcyjniejszy - kolory, atrakcyjna Naomi Watts - tego nie można remake'owi odmówić.
Film z przeklętej kasety (udało mi się dzięki zwiastunom obejrzeć go kilka razy) jest mniej klimatyczny, ale bardziej dosłowny (odcięte palce, ludzie wijący się w mękach, skacząca kobieta) - dlatego mi się NIE podoba. Japoński był sugestywny, zostawiał większe pole wyobraźni.

Rozumiem, że widzom przyzyczajonym do estetyki filmów zachodnich "Ringu" się nie podoba - bo akcja powolna, bo aktorzy tacy do siebie podobni (to akurat ma uzasadnienie psychologiczne).
Ci, którzy mają szersze horyzonty polecam "Ringu", który jest zakorzeniony w japońskiej kulturze.

Nie lubię w kinie dosłowności, zwłaszcza, gdy oglądam horrory, bo strach jest wytworem wyobraźni, którą trzeba umiejętnie i delikatnie stymulować.

A tak, o Tobie też :-)
[dalej będa spoilery]
Nie zgadzam się (no trudno, żebym się zgadzał :-). Jeżeli któryś z filmów jest bardziej dosłowny to japoński. Ta scena, w której nasz fizyk mówi "ja tez mam moc" i łapie dziadka, by wydobyć z niego wspomnienie o procesie/demonstracji mocy wróżbiarki z wyspy zupełnie mi się nie podoba. W wersji amerykańskiej o fakcie, że Noah jest ojcem dzieciaka dowiadujemy się późno (a może ja poprostu coś przeoczyłem? ;-). Nie pomnę pozatym czy w "Ringu" Samara jest adoptowana. To w połączeniu z faktem, że jej "matka" nie mogłą mieć dziecie daje imho znakomity efekt.
Aktorzy nie są do siebie aż tak podobni. Podobni to byli w "Schyłku lata", gdzie do końca filmu zastanawiałem się kto jest czyim mężem , żoną, siostrą, bratem etc. Albo w "Gosford parku". Koniec dygresji. :-)
Nie rozumiem tez co masz na myśli pisząc: "uproszczenia fabularne", bo wersja mde in USa jest dłuższa, bardziej rozbudowana, powiedziałbym, pełniejsza. Dla samej sceny z czarnym rumakiem jestem w stanie zapomnieć scenarzyście kupę pozostałych nieścisłości i, nazwijmy je tak, logicznych niedopowiedzeń. Motyw przetrzymwyania Samary w szpitalu (nagranie na taśmie z biegającymi jak szalone wskazówkami zegara albo przesłuchanie ze słowami "Ale ja chcę.") też jest dla mnie bardziej klimatyczny niż scena, w filmie japońskim, gdzie Samara zabija siłą woli.
Ja nadal obstaję przy amerykańskiej wersji przeklętego filmu. Jest dłuższa. Niby bardziej dosłowna, ale raczej surrealistyczna niż prozaiczna. Mnie denerwowała "zaszorowana", że tak powiem, wersja japońska (była już tyle razy przegrywana, że się zjechała? ;-). Ten szalony profetyzm nadaje jej tylko smaczku. Dla mnie jest właśnie bardziej sugestywny. Nie przepadam za minimalizmem :-) A pozostawianie pola wyobraźni mam w książkach. W filmie chcę obrazu.
Jeszcze pozwolę sobie odnieść się do owego zakorzenienia w japońskiej kulturze. Sądzę, że dla widza z zewnątrz jest ono za słabo zaakcentowane. Myślałem, że tego więcej będzie, zwłaszcza po scenie, gdy fizyk przyznaje się do soich zdolności paranormalnych. Spodziewalem się jakiejś zasłyszanej w dzieciństwie opowieści o demonach (którą mógł dziecku opowiedzieć dziadek, przy okazji sceny wspólnego połowu ryb), czy czegoś w tym stylu.
A sugestię ignorancji wybaczam, ale żeby mi to było ostatni raz! ;o)

Pierwowzór jest lepszy, bardziej klimatyczny. Jest filmem grozy pełnym niedopowiedzeń.
Amerykańska wersja stosuje tanie chwyty, wszystko musi być wyłożone na blachę, pokazane,
by widz nie musiał nawet myśleć.
W poniższym linku masz górnolotnie opisane czym się różnią te wersje :)
http://esensja.pl/magazyn/2002/10/iso/12_01.html

Amerykański Ring oglądałam sama w nocy i z pewnością mogę stwierdzić, że tego nie można nazwać horrorem. Fakt, jakiś tam klimat był, ale jedyną straszną sceną było to kiedy Samara odwiedziła męża głównej bohaterki. Reszta to jakieś nieporozumienie. Z resztą zachodni reżyserzy stawiają na pięknych aktorów, którzy poza urodą nie mają nic do zaoferowania. Japończycy zdaje mi się lepiej oddają klimat horroru. Sam pomysł na film dobry, ale wykonanie leży. Japońska wersja była .. no cóż, pokuszę się o wyrażenie - lepsza.

ten film w ogóle nie jest straszny dla mnie jest wręcz żałosny....