Robię się coraz starszy i nostalgiczny, więc pewnie dlatego to piszę... ale zachwyciły mnie w tym filmie techniczne bajery. Nie, nie słucham rapu, a w 94 miałem te kilka latek mniej, ale jednak... pamiętacie jak się nagrywało kasety? ja już zapomniałem, a wciskało się takie dwa duże knefle na - obowiązkowo czarnej - wieży wielkości połowy pokoju. Albo dlaczego te cholerne słuchawki, wczepiające się we włosy, po kupnie czarne w użyciu tak szybko traciły kolor? Dziewczyny - niestety trochę starsze - rzeczywiście nosiły takie sukienki, a może widziałem to na jakimś innym filmie? Pamięć już nie ta...

Dlatego mi się ten film skojarzył z "Juno"? Dopiero po półgodzinie skojarzyłem aktorkę, więc raczej chodzi o coś innego - motyw z trzydziestolatkiem wspominającym jak w 93 grał przed Melvinsami. Ciekawe kim dziś jest nasz dealer? Komu opowiada, że słuchał Biggiego za młodu? Bileterowi w kinie do którego pójdzie na film o Notoriusie?

Sympatyczny mały film. Wszystkiego po trochu, kilka scen niemiłosiernie śmiesznych, sporo udanych dialogów. Wszystko i wszystkich bije Ben Kingsley. W tupeciku czy też peruce. Fantastyczny jest, na luzie i w ogóle. A Dr. Squires z miejsca awansował do Zasłużonego Grona moich ulubionych postaci.