Nie wiem co się dzieje z ostatnimi produkcjami filmowymi, które śledzę. Jeśli kino idzie w stronę tak mało wymagających i ambitnych produkcji jak Thor, Avengers czy inne z serii Marvela to jesteśmy w ciemnej du*$#.

Coś mnie tknęło i zabrałam się za tak głośne ostatnimi czasy filmy jak ironman, avengers i thor. O ile ironmana udało mi się obejrzeć i wyciągnąć z tego nawet rozrywkę (nie ukrywam, że była to tylko zasługa kreacji głównego bohatera) tak Thora nie zdzierżyłam.
Fabuła, mimo że potencjalnie ciekawa jest prowadzona tak jakby pisało ją dziecko. Odniosłam wrażenie, że albo scenariusz jest napisany nieumiejętnie albo twórcy z jakiegoś powodu wycięli połowę filmu. Przez pierwsze 20 min siedziałam zastanawiając się w zasadzie o co chodzi. Krótkie scenki, przeskakujące byle szybciej opisać podstawę fabuły i przejść do "głównej intrygi" było czymś czego nie spodziewałabym się po profesjonalnym kinie.
Poza tym sceny z filmów dla dzieci i młodzieży, wielkie bitwy klepane od zawsze wedle tego samego scenariusza. Na hurra rzucamy się do walki, pokazujemy jak super potrafimy walczyć. Ale nie nagle szale się odwracają, prawie go zabiliśmy ale on jednak żyje i tłucze nas jak jasna cholera. Ale co to? Główny bohater odzyskuje/zyskuje super moc dzięki sile wiary/miłości/czegokolwiek i jeb po robocie, rozwalamy czarne charaktery jak leci byle do końca filmu.
Wszystko walone pod szkic Avatara, zrobić super widowisko, miód i ambrozję dla oczu które ma odsuwać uwagę od kiczowatej fabuły.

Nie wiem kto jara się tym filmem, ale strzelam że są to osoby o bardzo mało wymagającym guście albo po prostu nastolatki i dzieciaki dla których poważną produkcją może być coś na miarę pokemonów.