Na wstępie zaznaczę, że nieszczególnie interesuje mnie mitologia nordycka, ale chyba to nie powinno mieć większego wpływu na ocenę filmu. Bo każda produkcja, obojętnie jakiego tematu by dotykała, może mieć świetną fabułę, aktorstwo czy efekty specjalne (co powinno taki film ratować) i nawet nieznajomość tematyki, nie powinna być przeszkodą w jego odbiorze. Niestety, muszę się zgodzić z autorem recenzji opatrzonej bardzo trafnym tytułem (mam oczywiście na myśli "Spektakularną klapę Thora"), która trafnie oddała moje odczucia po seansie.

Od strony fabularnej: płytko i nużąco. Aktorstwo, może i nie najwyższych lotów, ale do przełknięcia. Z resztą jest już znacznie gorzej. Asgard kipiący złotem i epatujący kiczem w każdym miejscu, do tego te "szalenie gustowne", robiące wrażenie sprowadzanych z Chin, zbroje Thora i jego kompanów. O owych wdziankach słów jeszcze kilka, bo potrafiły przykuć uwagę. Domyślam się, że zostały wykonane z plastiku najwyższej próby a opatrzonie ich szykownymi pelerynkami, dodało im tylko uroku. Pewnie fakt, iż tworzywa sztuczne kiepsko znoszą wysokie temperatury zaważył nad odzieniem w jakim paradowali niestrudzeni wojacy. A już zderzenie Xeny i jej wojaków z ziemskimi realiami, wypadło bardzo blado, żeby nie powiedzieć koszmarnie.

Moim zdaniem Thor, to jedna z najsłabszych ekranizacji komiksów Marvela. Po obejrzeniu Daredevila i Elektry, myślałem, że gorzej już być nie może, a tu zaskoczenie, bo jak się chce to jednak można. Kenneth Branagh udowodnił, że poruszając interesującą tematyką, mając do tego świetnych aktorów (Hopkins, Portman, Skarsgard) i dość pokaźny budżet, można nakręcić przewidywalny, płytki, miałki, nudny a do tego kiczowaty film, który i tak odniesie kasowy sukces. 3/10, bo jednak udało mi sie wytrwać do końca.