To: Rozdział 2 jest dla mnie bezsprzecznie lepszy od części pierwszej. Poprzednia część wydawała mi się dość komiczna pod względem efektów specjalnych, przez co przez większość czasu odczuwałem raczej zażenowanie aniżeli strach. Film był reklamowany jako horror więc oczekiwałem horroru. Tak jednak się nie stało. Rozdział 2 natomiast wydawał mi się bardziej zbalansowany pod względem różnych elementów gatunkowych. To wciąż horror, jednak widać tu dużo komediowych, wręcz nieco kiczowatych elementów, które były wykonane o wiele lepiej niż wcześniej. Czuć tu trochę stylistykę Martwego Zła 2 który jest idealnym przykładem komedio-horroru. Można tu znaleźć dużo elementów, które wywołują uśmiech na twarzy ale też i takich, które powodują ciary na plecach. Muszę przyznać, że wiele strasznych scen było zrobionych tak genialnie, że autentycznie odczuwałem nie tylko strach ale i dziwny niepokój. Przykładem może być fragment, w którym Beverly wraca do domu rodzinnego. Dziwaczne zachowanie staruszki, która w określonych momentach w tle poruszała się w mocno surrealistyczny sposób sprawiało, że czułem lekki dyskomfort. Oglądanie tego w nocy naprawdę potrafi zjeżyć włos na głowie a raczej nie należę do osób, które łatwo przestraszyć. Fabularnie całkiem przyzwoicie. Dobrym posunięciem było przedstawienie akcji 27 lat później, by zobaczyć jak zmieniło się życie bohaterów poprzednich części. Nie krytykuję tu różnych niezrozumiałych zagrań fabularnych bo traktuję ten film raczej jako pewnego rodzaju bajkę, rodem od Tima Burtona. Wszystko przedstawione w filmie ma być dość abstrakcyjne i rozumiem taki zabieg. Końcówka mogła być trochę krótsza bo jednak finałowe sceny niepotrzebnie się dłużyły a film dość ciężko już się oglądało pod koniec, tym bardziej że trwa on prawie 3 godziny. Niemniej jednak zdecydowanie ta część podbiła mój filmowy gust i w mojej opinii Rozdział 2 wygrywa z częścią pierwszą.