Zacznę od tego, iż nie czytałem książkowego pierwowzoru.

Osobiście uważam, że pierwsza część wypadała lepiej pod względem nastroju grozy, strachu, czy niepokoju. W drugiej części z kolei wszelkie sceny, które miały wywołać strach, były w moim odczuciu komiczne i zabawne. Postacie zombie również raczej powodowały uśmiech na twarzy i politowanie, niżeli jakiekolwiek odczucie zagrożenia. Większość osób śmiała się podczas tych scen, więc może takie było zamierzenie reżyseria i scenarzystów.

Z drugiej strony można pochwalić ten film za niektóre smaczki, takie jak chociażby scena w sklepie z antykami, w którym sprzedawcą był Stephen King, a rozmowę z Jamesem McAvoyem można odnieść do całej twórczości Kinga. Trochę przypomina to wszelkie cameo Stana Lee w filmowym uniwersum Marvela.
Kolejnym oczkiem puszczonym w stronę widzów było z pewnością pojawienie się kultowego "Here's Johnny!" ze Lśnienia, aczkolwiek miałem wrażenie, że mało kto z osób obecnych na sali to nawiązanie zrozumiało.

Mam też problem z długością filmu, moim zdaniem film ten był momentami przeciągnięty i nużący. Nie jest to produkcja tragiczna, ale myślę, że można było zrealizować pewne wątki lepiej. Scena pod trybunami z dziewczynką ze znamieniem na poliku była lepsza niż cała, nowa kinowa wersja Smętarza dla zwierzaków, która była w moim odczuciu profanacją książki.