Witam,
Przyznam szczerze, że zakręciłem się na tym filmie. Późna pora oglądania i zmęczenie po pracy widać odegrały w tym drobną rolę ;] (Dla tych, którzy nie oglądali poniższy tekst może być małym spojlerem).
Na początku myślałem, że sprawa Malcolma, a zdarzenia w motelu to całkiem dwie różne historie. Dopiero po pewnym czasie i pod wpływem niektórych wskazówek pokazanych przez reżysera zacząłem domyślać się, że to wszystko jest ze sobą powiązane i to bardzo, ale nie podejrzewałem, że to wszystko dzieje się w głowie Malcolma. Po kolei więc zacząłem podejrzewać coraz to inne osoby. Najpierw więźnia, który wydostał się z toalety w tym samym czasie co Ed znalazł głowę aktorki. Szybko go wykluczyłem, bo takiemu skazańcowi chyba bardziej zależałoby na tym, aby jednak najpierw uciec, a ewentualnie dopiero później mordować. Następnie Larry'ego, który kombinował coś z tą skrzynką w której trzymał portfel tej aktorki, chował w lodówce trupa i jeszcze został, aby pilnować więźnia, którego chwilę potem znaleziono martwego z kijem w gardle. Zdawałem sobie sprawę, że to pewnie nie oni, bo to by było zbyt oczywiste, no ale... ;] Timothy od początku wydawał mi się jakiś taki dziwny, ale moje podejrzenia przeszły na chłopca dopiero wtedy jak wszedł do pokoju matki, która zaraz po tym umarła. Te podejrzenia utrzymywały się praktycznie do momentu, w którym Paris znalazła w radiowozie kartotekę zarówno więźnia, jak i... Rhodes'a (Liotta), który tak naprawdę nie był policjantem. Moje podejrzenia skończyły się właśnie na "niby policjancie", choć przez pewien czas sądziłem również, że zabija ich ktoś całkiem z zewnątrz.
Przyznam, że wkręciłem się w ten film i zakręciłem się w nim niejednokrotnie. Całe szczęście pod koniec zaczęło się wszystko wyjaśniać, a ja, jak już wszystko wyszło na jaw, nie mogłem wyjść z podziwu jaką intrygę i tajemnicę rozwinął reżyser, a także uśmiechnąłem się lekko do siebie, że tak późno zacząłem wpadać na niektóre rzeczy.
Na początku to rozszczepienie osobowości Malcolma. Wydawało mi się to niemożliwe, bo przecież te chore osobowości nie mogły o sobie wiedzieć nawzajem, a tym bardziej ze sobą walczyć. Umknął mi fakt, iż Malcolm został podjęty specjalnej terapii, która miała na celu sprowokowanie jego choroby do tego, aby te wszystkie osobowości spotkały się na raz w jednym miejscu. Udało się to temu psychiatrze, który ślepo wierzył w niepoczytalność swojego pacjenta, przez co skończył, jak skończył ;]
Po drugie sam wstęp filmu, który bardzo wiele wyjaśnia, ale chyba dopiero wtedy jak się ten film już obejrzy, prawda? ;] Ból głowy Malcolma (i Eda). Malcolm ma urodziny 10 maja i dlatego później wszystkie jego osobowości, które również mają urodziny tego dnia, bo jakżeby inaczej, spotykają się 10 maja w motelu. Samo miejsce spotkania również nie jest przypadkowe, bo przecież ta masakra i morderstwa, których dopuścił się Malcolm rozegrały się 10 maja w motelu Lakeworth Apartaments.
Dziwię się sam sobie, że tak szybko i łatwo nie dopuściłem do myśli tego, iż to chłopiec jest kluczową postacią w filmie. Przecież na samym początku po nagłówkach gazet ("Dziecko zostawione w motelu", "Dziecko znalezione w motelu było zaniedbywane"), można się było domyśleć, że właśnie postać dziecka jest tutaj kluczem do rozwiązania zagadki. Przez swoje traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa, Malcolm swoje "mroczne ja" ukrył właśnie w osobowości pod postacią dziecka. Mimo starań lekarza-psychiatry Malcolmowi nie było dane zaznać spokoju w "pomarańczowym gaju", bo na końcu i tak zwycięża jego chora, zła strona, która pozbywa się ostatniej fałszywej osobowości, bo przecież... "dziwki nie dostają drugiej szansy".
Film mnie zakręcił i mimo zmęczenia nie dał mi usnąć. Podobał mi się i dlatego oceniam go na bardzo dobry. Polecam :]