Od początku do końca film utrzymany w tym samym klimacie, mnie przeraziło to, że mimo tego jakie dramatyczne rzeczy się dzieją dalej jest to utrzymane w tonie takiego życia, realia. Tak jakby to działo się naprawdę. Tutaj sobie ludzie biegają po plaży a niedaleko nich w podziemiach jest tak jakby więzienie, jakieś miejsce kaźni. Od początku widać jak może skończyć się film. Choćby dlatego, że bohaterka nie chce iść na plażę, ona dobrze wiedziała kim jest. Stąd te łzy kiedy zobaczyła całą rodzine klonów w salonie. Jedyna wiedziała o co chodzi więc nie mogła tego całkiem wymazać z pamięci. Dała sie przykuć do stołu tak jak ona zrobiła to prawdziwej, dobrej dziewczynce. Wydaje mi się, że poczuła się winna. To tak jakby przez nią to wszystko się zaczęło, ale nie ma się co dziwić, każdy ma prawo do normalnego życia, ale kosztem czyjegoś. I got 5 robi tu robotę. Kocham ten film i będę wracać. Końcówka po prostu polega na tym, że chłopiec z obserwacji zachowania matki i z tego co widział podczas walki w podziemiach orientuje się o co chodzi. Wydaje mi się że już wtedy, kiedy wychodzi z szafki. Boi się przytulić po tym jak widział ten szał w oczach matki jak dusiła kajdankami Red. Mam nadzieję, że powstanie kolejna część a jeżeli nie to kolejny horror tego reżysera. Nie rozumiem dlaczego tak mało osób idzie na ten film