To tylko koniec świata
Juste la fin du monde
2016
..właśnie tak pomyślałem, że można by było podsumować ten film.
Rozmawiając ze znajomymi o filmie po filmie dochodzę do wniosku, że jest to film, który dla ludzi, którzy żyją w takich rodzinach, jest po prostu bardzo frustrujący, bo muszą przeżywać to piekło poza domem. Wiem, bo sam przez to przechodzę i tutaj chylę...
Miałem to szczęście, że wcisnąłem się na seans podczas 32. edycji WFF.
I oto moje przemyślenia dotyczące filmu:
https://unusualmotionpictures.wordpress.com/2016/10/18/wff-2016-to-tylko-koniec- swiata/
Oceny krytyków a (niereprezentatywnej) społeczności przypominają mi błogie lata w polskiej szkole.
Interpretacje wyjątkowo zgodne przy aranżacjach Marvela czy Mickiewicza, spłycają Sparksa lub Arystotelesa: no cóż.
Na studiach również wykładała Dama, co zachwycał ją wjazd pociągu na stację i Tarantino. James Dean...
Uważam że to dobrze dla tego filmu że Cassel zagrał a nie Kateb ,jak się pienił to wzbudzał we mnie śmiech.
za tołstojem, wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda jest nieszczęśliwa na swój sposób.. ta w sosie francuskim, czyli parole, parole, parole..
Napięcie rosło ze sceny na scenę, każda lepsza od poprzedniej i ta muzyka! Po filmie trudno wrócić do rzeczywistości. Film jest bardzo smutny i bardzo emocjonalny. I nie w słowach tkwi wartość tego obrazu. Dla mnie to najlepszy film X. Dolana.
Dobre takie sentymentalne kino,ale bez błysku.Panta rhei - wszystko płynie,mało co w rodzinie po 12 latach pozostaje takie samo,nie ma to jak smak dzieciństwa i młodości.Właśnie ten sentymentalizm w tym filmie mi się podobał,oraz te rodzinne nastroje.Obraz ten jest utrzymany w takim teatralnym klimacie,co ma swoje...
Moim zdaniem "Mamy" (2014) nie pokonał. Głównie dlatego poszedłem na ten film, bo "Mama" mnie znokautowała. Tutaj głównie brawa za budowanie napięcia ( ale chyba tylko w 2 miejscach się to udaje). Obraz życia prawdziwy - CZĘSTO KIEDY CHCEMY POWIEDZIEĆ CO DLA NAS GŁĘBOKO WAŻNEGO, zawsze ktoś wyskoczy z "gdzie kupiłeś...
więcej
tak samo naturalistyczny i spokojny jak Casey Affleck w "Manchester by the sea", ale jednak bardziej złożony, z masą grymasów i dyskretnej mowy ciałem.
Najlepsze, że po poprzednich filmach uważałem go za kogoś, kto umie tylko błyszczeć twarzą.
Dolan potrafi jednak wynieść z każdego aktora to co w nim najlepsze
Oczekiwałem poruszającej historii, z opisu filmu spodziewałem się czegoś podobnego do "Cinema Paradiso". Ale tak jak tamten film niezmiennie porusza mnie do głębi tak ten potrafił mnie zachwycić tylko w warstwie zdjęć. Wiele kadrów jest po prostu boskich. Muzyka też daje radę. Ktoś tu wcześniej słusznie zauważył, że...
więcej
