Lucky_luke - bardzo powierzchowna i mało odkrywcza refleksja nad filmem. Nawet słowa nie wspomniałeś o głównej idei. Trochę tak jakbyś nie zrozumiał filmu.

A końcowa rada to już zupełnie jakieś kuriozum (Kariery w dydaktyce czy w motywowaniu ludzi na pewno nie zrobisz). Może ta Twoja metoda na Ciebie działa, ale to jakiś pewnie promil ludzi którzy tak mają jak Ty. Przeciętnemu człowiekowi poleca się właśnie najwybitniejsze dzieło reżysera - tu zgadzam się z Tobą, że jest to "Tokijska opowieść", a nie jakieś gnioty z początku twórczości aby tylko się zniechęcić dłużyznami. Ehh... szkoda słów.

Nie miałem zamiaru rozpisywać nad rzeczami, które już inni opisali. Chciałem raczej w opinii uchwycić różnicę między wcześniejszymi filmami o Noriko.

Zaś co do mojej "metody": nie natrafiłem jeszcze na słaby film od Ozu, zdarzyło mi się co najwyżej na średnie. I gdybym zaczął od "Tokijskiej" czuję że coś bym stracił. Zabierając się za twórczość danej osoby, warto obserwować także jak się rozwija i w jaki sposób oddziałuje na nią historia. A Ozu wyraźnie ewoluuje, lecz nie znaczy to że każde następne dzieło jest lepsze od poprzedniego. Jego wcześniejsze filmy bywały świetne, a nawet zdarzało im się poruszać bardzo aktualne tematy. Po prostu obrazy z lat 50 są bardziej złożone.

Nie podejrzewam, by za "Tokijską" zabierali się przeciętni widzowie, a osoby zainteresowane kinem. Tych raczej nie odrzuci ani niemy rozdział twórczości reżysera, ani jego pierwsze powojenne dokonania. Serdecznie je więc polecam.

Kuriozum jak rozumiem jest dla ciebie również sytuacja gdy na festiwalach filmowych retrospektywy danego reżysera, osoba układająca plan nie rozpocznie od najpopularniejszych dzieł? A może retrospektywy z założenia są bez sensu? ;>

Coby nie mówić - jest to jeden z najważniejszych filmów w kinematografii. Muszę sobie powtórzyć, bo Ozu to wybitny reżyser familijny :D

Ogólnie teraz, gdy już obejrzałem ponad 20 filmów Ozu jeszcze bardziej przychylam się do zdania jakoby tego twórcę najlepiej oglądało się po kolej. To wszystko się świetnie rozpatruje przez pryzmat jego życia, przemian społecznych, środków wyrazu które powoli zmieniał... Chyba zacznę się rozglądać za jakąś monografią tego twórcy, a międzyczasie nadrobię braki, bo jeszcze z 10 obrazów mi zostało.