Dobre słowo opisujące ten film. Niezwykle spokojny, melancholijny a zarazem prawdziwy.
Mówi o trudnych tematach o miłości, tolerancji. Można obejrzec chocby dla słów które mnie
urzekły : (Gdy Waldemar mówi) :Szukałem cię (a Stefania w odpowiedzi) : Mnie, dlaczego, w
czym mogę panu służyc, ( A Waldemar): W niczym po prostu cię szukałem. Bardzo barwne
postaci, dobrzy aktorzy, muzyka, klimat. Scena kiedy Stefania wyjeżdzała a Waldemar ją
dogonił, ten pocałunek, oddechy aż mnie zawstydzała niezwyklą intymnością tych postaci
(rzadko się coś takiego na ekranie widzi). Takich filmów się teraz już nie ogląda ale szkoda
ponieważ tego rodzaju kino jest klasyką polskiej kinematografii i warto i do niej sięgac.