Nie pałam jakimiś specjalnie gorącymi uczuciami do powieści Mniszkówny, ale zgadzam się: ten film to tragedia. Nie byłby taki zły, gdyby wymienić główną bohaterkę:) Ilekroć oglądam to "dzieło" mam cichą nadzieję, że ożeni się z hrabianką Barską. Dymna przynajmniej ma jakąś mimikę, zmienia wyraz twarzy. "Stara" obsada to klasa sama w sobie. Fronczewski i Kownacka są, jak zwykle zresztą, świetni. Teleszyński też bardzo dobry.

Ale Starostecka... Powieściowa Stefcia, tak jak Stefcia z drugiej przedwojennej (moim zdaniem najlepszej) ekranizacji, to sympatyczna młoda dziewczyna, z poczuciem humoru (co wspaniale oddaje Barszczewska, wręcz wolę jej filmową wersję, w książce denerwowały mnie nieustanne zapewnienia o jej idealności, nieskazitelności i ogólnym geniuszu w każdej sferze).

Stefcia w wykonaniu pani Starosteckiej to beznadziejnie nudna woskowa kukła, ruchliwością i żywotnością konkurująca z żoną Lota po wyjściu z Sodomy, a poetycka niczym kopalnia Bełchatów.
A przy tym te kostiumy... Co to ma być???

A już myślałem, że tylko mi się to filmidło nie spodobało. Ktoś tu porównywał "Trędowatą" do "Znachora". Powiedziałbym, że to zupełnie inne ligi. Starostecka jest tak irytująca w tym filmie, że aż ciężko to opisać. To jej bieganie i kręcenie się w kółko jest mega żenujące. Sądzę jednak, że tak zagrała, jak jej kazano. Główną winę ponosi tu chyba reżyser i twórcy scenariusza. Aż mi się co chwilę "Miś" przypominał i sceny z planu filmowego. Doskonała ironia na to co tu pokazano. Ciekawe czy na planie padło "Dlaczego konie mają smutne miny" :D

Ja bym zestawiła "Trędowatą" i "Znachora" tylko w jednej kwestii - głównej bohaterki. Bo Stefcię powinna zagrac Anna Dymna! Jako Marysia Wilczurówna miała godność, dumę, poczucie humoru, wdzięk, wrażliwość i niezwykły urok, a przy tym odrobinę niewinnego seksapilu. Dla takiej ordynat mógłby walczyć z całą swoją rodziną.