Tragedia "Posejdona" Ciekawostki

Role

Pierwotnie rolę Lindy Rogo ofiarowano Sally Kellerman.

Pierwotnie rolę Nonnie Parry ofiarowano Petuli Clark.

Pierwotnie rolę Jamesa Martina miał zagrać Gene Wilder, ale napięty harmonogram zmusił go do odrzucenia roli.

George C. Scott był kandydatem do roli Wielebnego Franka Scotta.

Błędy w filmie

Kiedy Susan skacze z przymocowanego do sufitu stołu, nie ma na stopach butów, ale gdy ląduje na obrusie,  już je ma.

Pozostałe

Większość zewnętrznych ujęć Posejdona została nakręcona przy użyciu modelu zbudowanego na planach Queen Mary. Model znajduje się obecnie na wystawie w Muzeum Morskim w porcie Los Angeles.

Sceny były nagrywane chronologicznie, co wpłynęło na realizm obrazu, bo z każdą sceną uczestnicy filmu stawali się coraz brudniejsi.

Niektóre sceny sprzed wywrócenia statku były kręcone na pokładzie Queen Mary, wliczając w to otwierającą scenę sztormu, sceny na pokładach i w maszynowni.

Oryginalnie scenariusz przewidywał, że ksiądz Scott wyśle panią Rosen na podwodną misję, zostanie ona uwięziona i będzie potrzebowała jego pomocy. Gene Hackman zdecydował, że jego postać nigdy by jej o coś takiego nie poprosiła i sytuacja powinna być odwrotna. Reżyser Ronald Neame zgodził się i przekonał Shelley Winters, że to znacznie lepsze wyjście dla jej postaci.

Plan hallu bankietowego został zaprojektowany tak, aby niewiele obiektów trzeba było przemieszczać z podłogi na pułap i odwrotnie. Kolumny na ścianach były identyczne na dole i górze, a dekoracje ścian były ruchome.

Część planu została zbudowana na platformie hydraulicznej, która umożliwiała widzenie pod kątem 45 stopni. Resztą kątów zajeły się tricki kamery.

Scena końcowa pokazująca łodzie ratunkowe otaczające tonący statek, była zaplanowana, ale budżet został przekroczony. Ujęcie przedstawiające helikopter podnoszący kadłub zostało nakręcone na terenie studio z ostrożnością, by nie było widać sąsiednich budynków.

Z wyjątkiem najbardziej niebezpiecznych wyczynów, większość scen kaskaderskich została wykonana przez samych aktorów.

Shelley Winters trenowała z olimpijskim trenerem pływackim tak, by jej postać, będąca dawniej pływaczką, zdobywczynią wielu nagród, wypadła przekonująco.

Brat Miltona Berlego był statystą w jadalni.

Film był kręcony w studiach 20th Century Fox Studios w Los Angeles, w Kalifornii, w USA.

Podczas pierwszej eksplozji krzyk pani Rogo nie jest zsynchronizowany z obrazem.

Okres zdjęciowy trwał od 4 kwietnia do lipca 1972 roku.