Albo przeszedłem obok filmu, albo też nie jestem już odbiorcą tego typu filmów. Albo jest on po prostu przeciętny i w tamtych latach wybijał się poprzez brak konkurencji.

Zdecydowanie muszę ponownie oglądnąć Requiem for a dream który w pamięci mam jako film genialny i kompletny.

Trainspotting choć mocno osadzony w dystopii, brudny, dosadny, niesamowicie bliski człowiekowi.

Tragikomedia, pokazująca pod przykrywką problemów narkotykowych ciemne i jasne strony życia na zachodzie. Dość trafnie odwzorowuje przyjaźń której fundamentem są ulotne chwile oparte o próżną i łatwą przyjemność.

Jednak to czego mi tutaj brakuje to mocnego zagłębienia w psychikę bohaterów, jakby reżyser chciał zbyt wiele pokazać w ciągu 90 minut. Poszatkowana historia kastruje relacje między bohaterami.