P.S. Teraz widzę, że ten film trzeba oglądać znając sztukę teatralną. Prawdopodobnie widownia amerykańska ogląda go z taką wiedzą, bo sztuka Tennesseego Williamsa to u nich klasyka. Otóż w filmie są niedopowiedzenia wyjaśnione w sztuce i z tą wiedzą film ogląda się inaczej.

Wyjaśnione jest, dlaczego Blanche jest jaka jest: Bo zakochała się i wyszła nieszczęśliwie za mąż za geja, który oczekiwał od niej, że ona go wyleczy. Gdy nakryła go na seksie z mężczyzną, on popełnił samobójstwo. Stąd jej trauma. To także rzuca dodatkowe światło na jej zachowania damsko-męskie: przecież nie miała z mężem seksu, musiała sobie to później jakoś odbić. W filmie, ze względu na cenzurę / autocenzurę, tego motywu nie ma.

Także wydaje mi się, że film niepotrzebnie pokazuje pana Kowalskiego jako pozytywnego bohatera. Widocznie takie było zapotrzebowanie rynkowe - widownia potrzebuje się identyfikować z prostym, szczerym amerykańskim chłopcem. W sztuce jednak nie było bohaterów pozytywnych. Wszyscy byli uwikłani w różne uwarunkowania społeczne.

Autor sztuki sam był gejem. Myślę, że sam nie nakręciłby filmu w ten sposób.

Czy on jest ukazany jako bohater pozytywny? Wydaje mi się, że to, jak ta postać jest interpretowana, w znacznej mierze zależy od odbiorcy.