Pomysł nawet niezły. Oto pewien mężczyzna budzi ze śpiączki w szpitalu. Powoli dociera do niego, że przeżył wypadek, zaś jego żona zmarła. Oglądamy następnie, jak ten strzęp człowieka próbuje poradzić sobie z własną żałobą, podczas gdy cały świat jest na nią ślepy histerycznie przeżywając morderstwo gwiazdeczki estrady.
Niestety mimo niezłych rozwiązań montażowo-zdjęciowych i całkiem przyzwoitej (choć dalekiej od rewelacji) gry aktorskiej, film po pierwszych 20 minutach staje się aż nazbyt oczywisty. To taka słabsza kopia "Mechanika". Na szczęście nie jest tak efekciarska, na nieszczęście jest całkowicie przewidywalna. Wszystko w tym filmie jest oczywiste, jednoznaczne i przez to prowadzi do całkowitego rozkładu atmosfery zagrożenia, paranoi.
Niestety kolejny raz pomysł nie został dobrze dopracowany.