W jego życiu były dwie kobiety. Ta, z którą mieszkał była jego żoną i podstawioną aktorką. Od początku scenarzyści planowali ich związek, mimo, iż jej nie kochał (trudno zresztą, by naprawdę ją kochał, skoro wytypowano ją do tej roli jeszcze nim on ją w ogóle poznał). No ale skoro wszyscy dookoła mówili mu, że to idealna dziewczyna dla niego, że są doskonałą parą itd. (bo wszyscy byli podstawieni i mówili to, co im pisali Christof i jego współpracownicy) to w końcu się złamał i ją poślubił. Jeżeli chcesz dopatrywać się w filmie wielkiej głębi, to możesz dopowiedzieć sobie że to metafora tego, jak każdy z nas poddaje się wpływom społeczeństwa itd.

A obok tego była jeszcze inna dziewczyna, która była tylko statystką, która miała robić w serialu za tło itd., a którą pokochał naprawdę. To właśnie dlatego mówi mu, że nie wolno im rozmawiać. Ona mówi mu prawdę (najwyraźniej na planie coś w niej pękło), a potem na jakiś na szybko sprowadzony na plan facet mówi, że jest chora psychicznie i że wywiezie ją na drugi koniec świata. On nie może o niej zapomnieć i ciągle myśli o próbie odnalezienia jej (w końcu to ta jedyna). Ona, która też go pokochała, kibicuje mu sprzed ekranu, by w końcu wyzwolił się z fikcji, w której go zamknięto.