"Trzy pokoje melancholii" to poetycka podróż przez świat emocji nastoletnich mieszkańców Rosji. Każda z trzech części-pokoi posiada swoją emocjonalną dominantę. Pierwszy pokój wypełniają uczucia kadetów szkoły wojskowej w Petersburgu, gdzie formatowane są przyszłe wojskowe elity Imperium. Kadeci to werbowani "z ulicy", bezdomni nastolatkowie, lub dzieci z rodzin dysfunkcyjnych. Uczniem szkoły jest też, marzący o karierze oficera, czeczeński chłopiec. W drugim pokoju przedstawieni zostają mieszkańcy zniszczonego Groznego. Ostatni, trzeci pokój przenosi nad granicę Inguszetii. Bohaterem tego epizodu jest zgwałcony przez rosyjskiego żołdaka, nastoletni Rosjanin. Chłopiec przechodzi na Islam i przyłącza się do Czeczeńskich bojowników. Poprzez wystudiowane kadry, wnikliwe portrety bohaterów i monumentalną muzykę chórów cerkiewnych reżyserka buduje kolejne poziomy znaczeń. Przewodnim motywem filmu pozostają jednak emocje - bezgraniczny smutek wypisany na twarzach młodych bohaterów. Czy nonsens wojny doprowadzi ich do spotkania na polu walki?

Media przedstawiają świat wojny z perspektywy walczących na froncie żołnierzy, sprzecznych interesów państw czy grup wyznaniowych, rzadziej - cywilnych uczestników tragicznych zdarzeń. Fińska reżyserka Pirjo Honkasalo spróbowała zobrazować jeden z największych konfliktów współczesnego świata z jeszcze innego punktu widzenia.

Bohaterami "Trzech pokoi melancholii" są kilkunastoletni mieszkańcy Petersburga, Groznego i Inguszetii. Wraz z nimi poznajemy realia wojny rosyjsko-czeczeńskiej, która nadal - mimo licznych zabiegów mediacyjnych - zbiera swoje krwawe żniwo. Kręcony kilka lat temu film jest wciąż boleśnie aktualny w świetle zamachów terrorystycznych, jakie wstrząsają ostatnio tamtą częścią świata.
Reżyserka nie kreśli jednak ram historycznych konfliktu, nie analizuje jego przyczyn, nie szuka winnych. Skupia się na ofiarach. Tytułowe trzy pokoje to trzy poetyckie podróże w głąb świata emocjonalnego małych Rosjan i ich muzułmańskich sąsiadów - Czeczeńców. Każda z części - pokoi ma własny klimat pozwalający widzowi przenieść się w intymną rzeczywistość bohaterów.
"Trzy pokje melancholii" to autorskie dzieło Pirjo Honkasalo, która nie tylko jest jego reżyserką, ale też autorką scenariusza, montażystką i współproducentką. To również ona stała za kamerą podczas realizacji. Zdjęcia do filmu były kręcone przez cztery lata w Rosji, Czeczenii i Inguszetii, nierzadko z narażeniem życia członków ekipy. Wystudiowanym kadrom towarzyszy sugestywna muzyka Sanny Salmenkallio, w której wykorzystano motywy chórów cerkiewnych.