Bier jest moją nową boginią kina. Jeszcze żadne filmy, żadne historie nie wywoływały we mnie takich uczuć, jak jej. Wszystko jest tak prawdziwe, że zwyczajnie stawiam siebie w podobnej sytuacji i pożera mnie pustka od wewnątrz, zalewam się cała łzami i te wszystkie błahe sentymenty... Nawet moje własne problemy nie wylały ze mnie ostatnio tylu łez. Takie tam pieprzenie. A film mistrzostwo!

Fabuła After The Wedding nie wyróżnia się niczym, czego nie moglibyśmy już oglądać w niezliczonej masie podobnych produkcji. Realistyczna opowieść, prawdopodobny dramat duńskiej rodziny.
Kreacja Pana Lassgarda zbyt mierna, nacechowana słabością rzemiosła by móc wiarygodnie zgłębiać profil psychologiczny kreowanej przez niego postaci. Pan Lessgard z pewnością nie jest przedstawicielem typowej nordyckiej urody, jest ona raczej w jego wypadku fuzją żeńskich i męskich cech w formacji antropologicznej wywierającą na mnie wrażenie dalekie od przyjemnego. Tworząc postać pierwszoplanową siłą rzeczy oceniam Tuż Po Weselu przez pryzmat jego kunsztu aktorskiego oraz zespołu cech, które w żaden sposób nie zazębiają się z moimi osobistymi upodobaniami artystycznymi.
Mads Mikkelsen jak zawsze w znakomitej formie.