Według mnie zbliżenia na oczy to był bdb pomysł. Pomagały niemalże bezpośrednio wejść w świat emocji pomiędzy danymi bohaterami, świat emocji który jest subtelny i czasem trudny do uchwycenia przez postronnego widza. Te zbliżenia wg. mnie świetnie zastąpiły całą serię scen, na które zabrakłoby czasu aby przekazać tak wiele treści. Poza tym gra oczami to prawdziwa sztuka - brawo dla aktorów.

PS: Świetny film.

Zgadzam sie z wyloguj_sie, jesli chodzi o przesycenie zblizeniami. Owszem, zabieg ten jest w stanie przekazac wielka dawke emocji, nieosiagalna w dialogu czy scenie rodzajowej wlasnie dlatego, ze pozostawia margines interpretacji dla widza, niemniej istnieje cienka granica, po ktorej przekroczeniu historia traci bardzo wiele na 'wierzetylnosci'.

Pierwsze sceny wzbudzily we mnie nutke niepokoju, jako ze o filmie wiedzialam tylko kilka podstawowych faktow, zaczelam sie obawiac tkliwej historii o kolejnym Syzyfie probujacym uratowac indyjski dzieciniec. Po chwili odetchnelam jednak z ulga i nieograniczenie dalam sie wciagnac. Zgadzam sie z przedmowca - nie jest w tej opowiesci nic nadzwyklego, kto jednak lubi ogladac filmy wyssane z palca i nijak majace sie do rzeczywistosci? Najczesciej to wlasnie bywa najwiekszym atutem obrazow, i tak tez - w moim mniemaniu - jest w tym przypadku. Dobra gra aktorska i scenografia nadaly klimat calej historii, W sumie nie jestem pewna, co 'zagralo' najlepiej w tym filmie, ale w pewnym momencie znalazlam siebie calkowicie pochlonieta wydarzeniami, co wiecej - przezywajaca rozterki i emocje na rowni z bohaterami (a moze nawet i rzewniej!). Koncowe sceny wydaly mi sie jednak jakby przyspieszone - strach przed umieraniem i pogrzeb w sasiadujacych kadrach to nie jest najzgrabniejszy zabieg, podobnie jak niby-trudna-ale-krotka-i-jasna rozmowa Jacoba z malym Pramod...

Mimo pewnych rozdzwiekow uwazam ten film za udany i godny polecenia! 8/10