Marlo spodziewa się trzeciego dziecka, chociaż już z dwójką urwisów nie jest jej łatwo. Stara się radzić sobie z rutyną, a także zmianami związanymi z jej ciałem, które nadchodzą wraz z kolejną ciążą. Ponadto nie może liczyć zbytnio na wsparcie męża, który musi skupić się na pracy. Marlo decyduję się na skorzystanie z usług nocnej opiekunki, aby chociaż przez jakiś czas nieco odpocząć. Bez urazy dla mężczyzn, ale ten film najlepiej zrozumieją kobiety, które są matkami. Udałam się na niego do kina z mamą, widziałam, jak mocno go przeżywała i jak utożsamiała się w pewnych momentach z główną bohaterką. Nie jest to z pewnością komedia, a dramat obyczajowy z kilkoma zabawnymi momentami. Charlize Theron wypada znakomicie jako Marlo, wyczerpanie, złość, a także radość na jej twarzy to coś niesamowitego... Taka wiarygodna bohaterka jest niczym wisienka na torcie. Także Mackenzie Davis jako Tully prezentuje nam swoje zdolności. Nawet dzieci wypadają autentycznie. Bardzo spodobały mi się sceny przedstawiające rutynę i życie zaraz po porodzie, a także ich montaż. Na początku produkcja jest nieco oziębła, surowa, ale wraz z pojawieniem się opiekunki to wszystko przemienia się w ciepło, które rozprzestrzenia się na ekranie coraz bardziej. Niektóre ujęcia są naprawdę bardzo ładne i patrzyłam na nie z wielką przyjemnością. Dialogi są świetnie napisane, przemyślane, inteligentne, czasem śmieszne, a to bardzo pomaga w kreowaniu postaci. Film przedstawia problemy zwykłych ludzi, które mogą dopaść każdego z nas, a także funkcjonowanie psychiki wyczerpanej matki. Potrafi rozbawić i złapać za serducho, jednak arcydzieło to nie jest. Osoby, które obejrzały sporą ilość filmów, szybko domyślą się, jak będzie wyglądało zakończenie, ponieważ otrzymujemy od twórców kilka wskazówek. Mimo to pokochałam tę produkcję, a przy ostatniej scenie uśmiechałam się i byłam zadowolona.