W ogóle nie wyjaśnia przyczyn ucieczki. Jedynym sensownym wydaje się być łączenie rodzin, ale to można było załatwić legalnie i na pewno nie wymagało ryzykowania życiem najbliższych w tym dzieci. Sportowiec, który mógłby spokojnie sobie żyć w Niemczech Wschodnich, ucieka przed jakimiś urojonymi "ograniczeniami reżimu" na zachód, gdzie jest nikim i musi podejmować zwykłą pracę fizyczną.
Z kolei pracownik fabryki w Ćwikowie (Zwickau) ma wszystko, a i tak "wspaniała" żona chce go zostawić przez jakieś urojenia na temat rzeczywistości.

Film Jest też sprzeczny z rzeczywistością. Nie tak łatwo było zbliżyć się do muru od strony wschodniej, przed którym znajdowała się strefa buforowa licząca od kilkudziesięciu do nawet 500 metrów, poprzedzona drugim murem, z zasiekami, ogrodzeniem sygnałowym, zaporami przeciwczołgowymi, rowem, pasem bronowanej ziemi no i całkowitą obserwacją. Akcja filmu toczy się, kiedy mur jest już zbudowany, nie ma prowizorycznych wygrodzeń czy doraźnych rozwiązań. Tym czasem w filmie mamy ruch pieszy kilka metrów od muru, drewnianą wieżę obserwacyjną tuż przy murze, kilka zapór czołgowych ustawionych bez sensu, trochę drutu kolczastego i tyle. Scena z autobusem to jakaś groteska. Podobnie niemożliwe było by robotnicy pracujący przy murze tak łatwo łapali kontakt z osobami po drugiej stronie. Wejście hydraulika do strefy buforowej to też kpina, nie mogło to tak wyglądać. Patrol pozostawiający nieobstawiony posterunek i wchodzący do pobliskiej kawiarni to też niezłe kuriozum.
Scena z wykrwawianiem przy murze miała przedstawiać Piotra Fechtera, ale jej przedstawienie jest na niskim poziomie, a brak przedstawienia dlaczego pogranicznicy ze wschodu nie udzielili pomocy to już był przewidywalny.

Właśnie, jakby tego było mało, film jest jednostronny. Żołnierze Oddziałów Granicznych to jacyś prostacy i jednocześnie głupki. Nie wiem jak może być możliwa podmiana jednego żołnierza i jego samowolne oddalenie się z samochodem wojskowym, by następnie przez kilkadziesiąt minut go nie wyłapać, a jak już się po czasie zorientowali, to posiłki przyjechały w ledwie trzy samochody osobowe.
Jedyną sensowną postacią ze strony Niemiec Wschodnich, która jest postępuje sensownie i zgodnie z jakimiś ideałami płk Krüger, ale to rodzynek.

Ogólnie film słaby, a akcja filmu sztucznie umieszczona w podzielonym Berlinie.