W najwyższej dostępnej mi rodzielczości (XP). I to nawet z poprzedzającymi dodatkami, takimi jak zapowiedzi i zwiastuny innych filmów. Oczywiście - w wersji z dźwiękiem oryginalnym i napisami. Słowem: nagrywam sobie cały pełny seans. A następnie przegrywam całość na płytkę dwuwarstwową o pojemności 8,5 Giga. No i już mogę to coś oglądać na mojej plazmie w kinie domowym tj. z dźwiękiem dookolnym. Cieszy oko i ucho.

Z "Twisterem" też tak uczyniłem. Bo w przypadku obrazów rzeczywiście widowiskowych gra jest warta świeczki. A walorów widowiskowych nie sposób "Twisterowi" odmówić. Efekty specjalne na zwykłym dla Industrial Light and Magic poziomie - czyli bardfzo dobre. Wszystkie pozostałe warstwy filmu niestety na poziomie znacznie niższym. Intryga scenariuszowa kiepściutka, postaci płaskie, jednowymiarowe, mało ciekawe (cóż, że aktorzy niezgorsi, skoro nie mają co grać).

Twister wpisuje się w nurt tak zwanych filmów katastroficznych. Poziomem technicznym przewyższa prawie wszystkie z nich (nic dziwnego: one w większości pochodzą z lat 70. i reprezentują technikę z tamtej epoki). Natomiast treściowo "Twister" nawet się nie umywa do "Płonącego wieżowca", "Trzęsienia ziemi" czy "Tragedii Posejdona" - choć przecież żaden z nich nie był kinematograficznym arcydziełem.