Ty i ja i wszyscy, których znamy

Film pretensjonalny, chce udawać ambitny, co zupełnie mu nie wychodzi. Pani reżyser tak irytująca, że miałam ochotę rzucić czymś w ekran. Miejscami ma być szokujący, a jest po prostu niesmaczny... dawno nie miałam aż takiej ochoty wyjść już po kwadransie. Tym, którzy myślą, że to arcydzieło, a reszta po prostu tego...

Miał faktycznie kilka magicznych scen: modlitwa za rybkę mnie rozwalila i na końcu przed domem sprzedawcy jak artystka oplata jego dłoń swoją i wtula się i ten wspolny ich spacer. Poza tym lekko nudził i męczył, musiałam oglądać na raty. Spodziewałam się czegoś więcej, moze jestem zbyt wymagająca, ale po świetnym...

Widziałem 3 razy i za każdym razem porusza tak samo mocno...

1) Dlatego, że jest cudownie zagrany - dzieci, sprzedawca butów, Miranda... wszyscy grali mega naturalnie.
2) Dlatego, że wreszcie pokazano w filmie normalnych, prawdziwych ludzi a nie jakichś sztucznych "pięknych i zajebistych" w klimacie hollywoodzkich...

Obejrzałem film bez mrugnięcia okiem. Mimo, że codziennie, jak plaster przystaję do reszty z
podwórka, chodnika, kościoła i baru... czułem się dobrze oglądając ten film. To opowieść
dla wszystkich tych, którzy są inni od reszty, mimo że o bycie innym wcale nie walczą. Z
tęsknoty za prawdziwym "ja" mogą to wykrzyczeć...

Sporo osób na forum pisze, że film im się nie podobał, gdyż go nie zrozumieli. Moim zdaniem przyczyna leży właśnie w tym, że chyba na siłę próbowali go zrozumieć. Tu nie ma za wiele do rozumienia, ten film trzeba po prostu poczuć. Bez tego rzeczywiście trudno docenić jego piękno. Dla mnie rewelacja ^_^