Film traktuje o zepsuciu w sportowym biznesie. W dosłowny sposób pokazuje, jak ludzie potrafią z nieudacznika zrobić (niemal) mistrza świata, a zarazem zagarnąć cały zysk dla siebie. To nie jest odległa historia, bo w całym sporcie zdarza się takich przypadków multum i dziś. Fakt, że został nakręcony w 1956 tylko świadczy na jego korzyść - jest tak uniwersalny, że prawie nie miałem wrażenia, że oglądam film sprzed 55 lat! Stylistycznie i tematycznie nasuwa skojarzenia z późniejszym dziełem Scorsese - Wściekły Byk (nawet tutaj jest motyw Byka, El Toro). Na pewno Martin wzorował się na tym filmie. Mnie jednak ten bardziej przypadł do gustu.
Humphrey... Cóż powiedzieć, no on dodaje blasku i tyle :) Wszechstronny aktor, co prawda zaszufladkowany jako twardziel i cynik, tutaj jest rozsądnym, ale dobrym człowiekiem, który w końcu podejmuje najlepszy wybór, jaki się tylko da. Tak jak autor poniżej napisał, stan Humphreya wcale nie zwiastuje bliskiej śmierci. Facet prezentuje się niezwykle młodo i zdrowo jak na 57 lat... Uwaga! Zauważyliście, że około połowy filmu przestaje palić? Szkoda, że nie zastosował tego z pięć lat wcześniej... Mielibyśmy więcej filmów z gościem, którego każdy występ dużo znaczy.
Mocna ósemka.