W małej, duńskiej osadzie upływa życie dwóch sióstr, Filippy i Martine - w spokojnej, pobożnej atmosferze, której ton nadaje ich ojciec, miejscowy pastor. Zasady ascetycznej religijności, pod pozorami tolerancji i dobroci, narzuca on w bezwzględny sposób. Siostry otarły się w młodości o szansę poznania miłości i wielkiego świata, ale obie odrzuciłły ją w imię ojcowskich nauk. Nawet po śmierci ojca wciąż żyją pod jego wpływem.

Babette (S. Audran) jest francuską służącą pracującą u dwóch ascetycznych córek pastora. Swą wymyślną sztuką kucharską bałamuci skromnych i pobożnych mieszkańców rybackiego miasteczka w Jutlandii końca XIX wieku. Tradycyjna zupa chlebowa smakuje latami coraz bardziej, a kulinarne uwodzenie rozkwitających nagle purytanek osiąga szczyt w momencie, gdy Babette przeznacza wysoką wygraną na loterii na pierwszorzędną, wystawną kolację... Film z błazeńskim humorem ukazuje powolną przemianę ku afirmującej życie rozkoszy. "Uczta Babette" jest pierwszym duńskim filmem, który po wielu "chudych" latach w kinematografii tego kraju, zyskał uznanie i cieszył się wielkim powodzeniem. Dowodem na to jest statuetka Oscara, którą film zdobył w 1988 roku w kategorii najlepszego filmu zagranicznego.

Jutlandia, koniec XIX wieku. Babette (Stéphane Audran) jest francuską służącą, pracującą u dwóch roztrzepanych córek pastora. Swą wymyślną sztuką kulinarną odmienia mieszkańców pogrążonego w pobożności miasta.

Rok 1871. Babette Harsant (Stephane Audran), uciekinierka z ogarniętego rewolucją Paryża przybywa do nadmorskiej duńskiej wioski. Zostaje służącą. Otoczona jest ludźmi, którzy wychowani zostali według reguł purytańskich. Pewnego dnia kobieta wygrywa na loterii oszałamiającą sumę pieniędzy. Postanawia urządzić za nie wykwintną ucztę. Ekranizacja opowiadania Karen Blixen, autorki "Pożegnania z Afryką".

W małej duńskiej osadzie nadmorskiej upływa życie dwóch sióstr, Filippy i Martine – w spokojnej, pobożnej atmosferze, której ton nadaje ich ojciec, miejscowy pastor. Zasady ascetycznej religijności pod pozorami tolerancji i dobroci narzuca on w sposób bezwzględny córkom i wszystkim pozostałym członkom kongregacji. Siostry otarły się w młodości o szansę poznania miłości i wielkiego świata (Martine kochała przystojnego oficera, Filippa – słynnego śpiewaka), ale obie odrzuciły ją w imię ojcowskich nauk. Nawet po jego śmierci obie żyją w cieniu jego postaci i kontynuują tradycję organizowania w swoim domu zebrań kongregacji. Pewnego dnia pojawia się w ich domu Babette, uciekinierka z Francji. Polecona jako doskonała kucharka zostaje u obu kobiet na służbie. Po kilkunastu latach wspólnego życia siostry dowiadują się, że Babette wygrała 10 tys. franków na loterii. Są pewne, że teraz kobieta je opuści i wróci do ojczyzny. Zgadzają się na jej prośbę zorganizować uroczystą kolację z okazji stulecia urodzin śp. pastora, uważając ten gest za pożegnanie. Rozpoczynają się długie przygotowania Babette do uczty, które obserwuje cała wioska.