W 2006 r. miałam przyjemność zobaczyć na jednej scenie: Eryka Lubosa, Janusza Chabiora i Przemysława Bluszcza (jeszcze nie znanych szerszej publiczności) w bardzo ciekawej sztuce "Made in Poland" w reż. Przemysława Wojcieszka. I może przez to, że cały spektakl czoło Lubosa przykuwało moją uwagę, bo miał na nim wielki napis "f*ckoff"-dziś skojarzyło mi się z wielkim "Pain" na jego karku podczas sensu "Underdoga". Wspomnienia ożyły. Pamiętam jak wtedy, w 2006 roku oglądałam Lubosa, który grał zbuntowanego nastolatka i zastanawiałam się "Co to za koleś? Ale fajny! To aktor? Niemożliwe... Wygląda jak wyjęty z prawdziwego blokowiska". Chabior grał wtedy zresztą również przewspaniale- polonistę alkoholika i też nie sposób było go nie zapamiętać. A o Bluszczu nie będę pisać, bo w filmie go nie było (acz pasowałby mi lepiej do roli rosyjskiego bossa, just sayin').

Podczas dzisiejszego seansu "Underdoga" w tym jakże niesamowitym filmie miałam okazję znów podziwiać razem Lubosa i Chabiora i była to uczta bardzo okazała. Film jest naprawdę bardzo dobry. Mogę powiedzieć, że mamy swojego "Rockiego" i "Zapaśnika" w jednym filmie i nie można byłoby się go powstydzić na międzynarodowej arenie. Realizm, wartka akcja, ciekawy bohater - z fantastycznymi ripostami (pan Vega mógłby podpatrzeć jak pisać riposty i heheszki w dialogach bez ciągłych przekleństw - jako przykład scena z policją, która skwitowana była na sali kinowej długą salwą śmiechu).
"Underdog" dostarczył mi wielu emocji, pokazywał wiele smaczków: oprócz historii Kosy, jednocześnie mówił nam wiele o bohaterach drugoplanowych, o relacjach właśnie między nimi a Kosą. Relacja z bratem, z ojcem, z trenerem, z kobietą, z psem, z policją, z przeciwnikiem z klatki.
Wszystko podane za pomocą świetnego obrazu, naprawdę niesamowitych zdjęć - te slow motion w deszczu (!!!), ujęcia walk. Obraz plus dobrze napisany tekst, który równie dobrze jest widzowi podany = dobra, ba! Nawet bardzo dobry film. No trudno mi znaleźć coś co by mocno odstawało. Szybko mija czas podczas seansu. Czapki z głów dla Lubosa, ale nie ukrywajmy - ta rola została napisana dla niego, mam wrażenie że każdy inny aktor wypadłby w tej roli zwyczajnie groteskowo.

Tak się rozpisałam w samych superlatywach, więc żeby nie było tylko słodko to mam trzy rzeczy które jakoś tam pozostawiły niedosyt lub mnie mierziły [SPOILERY][SPOILERY][SPOILERY]

- że nie rozbudowano wątku uzależnienia, podejrzewam, że to już zahacza o narkomańskie głody, a tutaj tego cierpienia w związku z odstawieniem jednak brak
- dwa momenty muzyczne, które mi trochę popsuły klimat: pierwszy to piosenka "Na zakręcie" w męskim wykonie (normalnie brzmiało jakby sam Lubos to śpiewał) i mimo, że kocham ten utwór miłością wielką, to tutaj niestety nie zrobił na mnie takiego wrażenia, chyba przez to, że nie wybrzmiał - idąc w parze z obrazem, który i tak był już naładowany emocjami. A druga piosenka, to jakiś taki popowy kawałek (męski, aksamitny głos) w trakcie "podnoszenia się" naszego bohatera i katorżniczego treningu. No nie...ten numer psuł mi odbiór.
- Rosjanie, pieszczotliwie nazwani przez Kosę "sowietami", którzy odpuszczają tak, o. Może nie zrozumiałam sceny dialogu z mafiozo, ale...jakby trudno mi uwierzyć w dobrą wolę złych ludzi.
Ale to są tylko jakieś pierdoły, kiedy już naprawdę miałabym spojrzeć na to obiektywnie.

Podsumowując:
Nie jestem zwolenniczką sportów w którym pojawia się krew, nie chcę sprowadzać tego do "mordobicia", ale przez efekty i wygląd zawodników, często niestety trudno ludziom z zewnątrz nazwać to inaczej. Cieszę się, że film nie stanowił o samym sporcie, a o duchu walki, o wierze w siebie, o tym że jak Ci na czymś zaczyna zależeć to właściwie jest to istota życia.
Bardzo dobry, polecam. Kawałek dobrego kina. No i Eryk Lubos i Janusz Chabior w formie.Tutaj jeszcze można dołożyć i Boberka, Kiersznowskiego i Włosoka. Jestem dumna, że powstają też takie scenariusze w opozycji do najniższej rozrywki i wydmuszek bez treści.