Bo wtedy jeszcze w latach 90'tych charaktery w filmie nie były spolaryzowane. Jego agresja a także kilka innych zachowań pokazuje go w negatywnym świetle. Wyjątkowość tego filmu polega na tym że widz czuje konflikt wobec sympatii z którymkolwiek z postaci w filmie. Dlatego jest bardziej autentyczny. Dzisiaj nowe superprodukcje serwuja Ci idealnych protagonistów pełnych zalet z samymi zaletami, najlepiej żeby to byli czarni homoseksualisci, którzy są geniuszami pełnymi zalet i z kryształową moralnościa. Problemy którzy w dzisiejszym kinie maja przeciwko sobie takie "kryształy" są właśnie błahe. W tym filmie Douglas jest z jednej strony kochającym ojcem, starającym się dostosować do norm społecznych i wymogów jakie mężczyzna klasy średniej jest oczekiwany spełnić. Z drugiej strony jest zdezorientowanym gamoniem któremu życie gdzieś przeciekło przez palce. Nikt w tym filmie nie jest jednoznaczny. Detektyw, który go ściga też jest pantoflarzem który sam nie wie co ma ze sobą zrobić mimo całego sprytu i inteligencji jaką posiada. Dlatego film jest wiarygodny. Takich już nie robią.

"Dzisiaj nowe superprodukcje serwuja Ci idealnych protagonistów pełnych zalet z samymi zaletami, najlepiej żeby to byli czarni homoseksualisci, którzy są geniuszami pełnymi zalet i z kryształową moralnościa. "

Oglądasz g**niane filmy i potem wypisujesz brednie. Ten opis powyżej pięknie oddaje najgorszego i najnudniejszego protagoniste, jakiego można stworzyć. Polecam sięgnąć po kino z wyższej półki :)

A podasz przykład tej wyższej półki? Chętnie obejrzę.

Ostatnio trochę mniej oglądam, ale z ostatnich lat sprawdź na start te 3: Trzy Billboardy za Ebbing, Missouri - Wieloryb - W trójkącie -