ktoś mi kiedyś powiedział, że schumacher nie umie robić filmów. w takim razie na pewno nie oglądał upadku...

upadek stał się dla mnie, już chilę po obejrzeniu, a nawet w trakcie, filmem wybitnym, a nawet kultowym. uważam, że każdy szanujący się filmomaniak powinien go choć raz obejrzeć.

zacznijmy od fabuły - pomysł oryginalny, bardzo ciekawy i wciągający. interesujący od początku do końca. nawet zakończenie nie odstaje od poziomu prezentowanego przez cały obraz, choć takie zjawisko mam często miejsce w kinie amerykańskim. upadek jest opowieścią o chorym psychicznie, zaburzonym człowieku, który przemierzając miasto, dąży do córki... próbuje wszystkim napotkanym w pewien sposób pokazać prawa i obowiązki obywatelskie... ale jak on to robi, metody są conajmniej drastyczne. film obala tzw. "american dream" - mit, który zawrócił w łowie wielu - mit o równouprawnieniu rasowym, płciowym, o sparwiedliwości, praworządności, swobodzie obywatelskiej. okazuje się, że to wszystko jest gówno warte... (wypowiedź w stylu billa...)
wreszcie ktoś, w otwarty sposób osmielił sie to pokzać - brawo! film porusza też problem przemocy, która jest w nim ciągle obecna. problem, który w USA jest wszechobecny. upadek jest w gruncie rzeczy taką miniaturką stanów - przegląd obywateli i ich zachowań, w niewiele ponad dwie godziny. warto poświęcić ten czas na obejrzenie upadku, nikt nie pożałuje, obiecuję...

wspaniała rola douglasa - wprost genialna... choć lepszy wydawał mi się do założenie wojskowego stroju. no i duvall, jak zwykle w formie.

musze ten film jeszcze przemysleć, ale zawsze wolę coś napisać zaraz po obejrzeniu. dla mnie to 10/10. bez dwóch zdań...!