Być może można zarzucić temu filmowi niektóre rzeczy, ale na pewno nie można mu odmówić piorunującego klimatu, szczególnie w mroczniejszych lokacjach. Atmosfera jaka panuje w zamku w zakończeniu filmu w połączeniu z tymi epickimi chórkami w tle, robi niemałe wrażenie. Być może niecały film trzyma taki równy poziom i na początku jest dość powtarzalny – dwie różne ekipy próbują odzyskać córkę bogatego obywatela na jego zlecenie, która została porwana w środku nocy przez wampira. Ich próby i podboje zajmują większą część filmu i wówczas ma on głównie przygodowy vibe i fabularnie bardzo leniwie posuwa się do przodu.

Na szczęście nie jest tak, że możemy się tym nudzić. Akcja jest na swój sposób niecodzienna, nigdy nie wiadomo, co tak naprawdę się wydarzy. Bohaterzy raczą nas ciekawymi dialogami i film w tej kwestii daje nam sporo zabawy i rozrywki. Muzyka jest świetnym tłem do tych wydarzeń i idealnie koresponduje z obrazem. Sama kreska jest intrygująca, a niektóre kadry wręcz zapadają w pamięć. Jak już wspomniałem, mnie najbardziej przekonały te mroczne ujęcia, ale właściwie każda lokacja tu przedstawiona zasługuje na uznanie. Podobnie jak szczegółowość, detale.

Moim zdaniem najlepsza część filmu to jednak zakończenie. Jest przemyślane, zaskakujące i pozostawiające pole do interpretacji. Jak z podręcznika.