Film będący połączeniem przyjemnego z pożytecznym: zmusza do myślenia i kombinowania podczas oglądania (co też z nim się dzieje?? Psychika siada, czy ktoś go w konia robi?? Itd.), zarazem przekazując pewne refleksje dotyczące uniwersalnych wartości i dążenia człowieka do szczęścia. Jako facet tradycyjnie napiszę, że podobała mi się pani P.C., nie dlatego, że jest jakimś okazem piękna, ale po prostu pełną uroku, ciepłą dziewczyną i taką też osobę wdzięcznie zagrała w tym filmie. A że nie podoba się ona innym przedstawicielkom płci pięknej, to tylko o tych paniach świadczy...
Zakończenie natomiast przegięte. Definitywnie. Chyba trochę wymuszone. David na pewno nie zasłużył na to, żeby obudzić się... wtedy kiedy się obudził na końcu. Żeby w ogóle się obudzić. Chociażby za to, jakim był człowiekiem przed wypadkiem; nie liczącym się z uczuciami bliskiej (?) mu osoby, żyjącym tym, co ma, nie kim jest. Taki zresztą pozostaje. No, ale jakąś tam swoją karę poniósł - "świadomy sen" trochę się wymknął spod kontroli i zafundował Davidowi niezły koszmarek zamiast słodkich snów z Sofią w roli głównej :-))
Trzeba też przyznać, że Tom zagrał przyzwoicie, tylko żeby jeszcze trochę mniej używał swojego "firmowego" uśmiechu i to w niezupełnie pasujących do tego sytuacjach, byłoby bardzo dobrze. Poza tym dużo fajnej (i różnej) muzyki. Ogólnie całość niczego sobie, można wyciągnąć pewne wnioski dla siebie i przemyśleć parę spraw...
Every passing minute is a chance to turn it all around...
Tak, wypadałoby jeszcze tylko dodać, że nigdy nie wiemy jak tę szansę wykorzystamy, a jak się już dowiemy, bywa za późno. Heh.