"Włóczykij" pokazany szerszej publiczności po raz pierwszy 31 sierpnia 1961 roku w ramach pokazów sekcji informacyjnej Festiwalu Weneckiego, wywołał na sali rzadko spotykaną w swej intensywności burzę entuzjazmu i protestów. Autor filmu - młody pisarz Pier Paolo Pasolini - stał w loży honorowej otoczony gronem gratulujących mu przyjaciół, wysłuchując z ironicznym uśmiechem padających jednocześnie z sali obelg i inwektyw. Niezależnie od oceny filmu, jedno było niewątpliwe: film ten nie pozostawił nikogo obojętnym.
Realizując swój pierwszy film Pasolini zaludnił go współczesnymi ludźmi przedmieść Rzymu, a więc ze świata swoich utworów literackich, będących namiętną mozaiką komizmu i tragizmu. W ciągu 8 tygodni przy użyciu prymitywnej aparatury i przy minimalnym wykorzystaniu środków technicznych, improwizując i odwołując się niejednokrotnie do instynktu i fantazji młodych aktorów niezawodowych, rekrutujących się spośród autentycznych mieszkańców rzymskich przedmieść (a więc grających samych siebie), Pasolini stworzył dzieło kipiące życiem, gwałtowne i brutalne, dzieło, jeśli nawet nie wytyczające nowych dróg kinematografii, to w każdym razie wskazujące jej nowe możliwości. (na podstawie: dkfs.art.pl)
