Wczoraj, przeglądając w nocy kanały (coś po 23) natrafiłem na ten film. Przeczytałem krótką recenzję i stwierdziłem, że obejrzę. Jestem fanatykiem różnego kina, ale ten film jak i wiele innych podobnego typu. np. "Okrucieństwo", jest na jeden raz. Albowiem na tych filmach trzeba się zastanowić, a po skończonym oglądaniu jest refleksja. Takie jest moje zdanie, że oglądając drugi raz ten sam film człowiek by się całkowicie zanudził i nic by z niego nie wyciągnął. Według mnie najlepszą porą na ten obraz są właśnie godziny nocne.

Bardzo zaintrygowała mnie przypadłość adoptowanej przez wujostwo Dot, stwierdziłem, że muszę się dowiedzieć co będzie dalej - całkowitym zaskoczeniem było wykorzystywanie przez ojca, własnej córki Niny o którą był chorobliwie zazdrosny. Ona zaś chciała go zabić, zwierzając się Dot, zdradzała swoje tajemnice oraz szczegóły, próby zabójstwa. Matka lekomanka nie mogła sobie radzić sama ze sobą i najprawdopodobniej udawała, że tego nie widzi. Wszyscy w szkole traktowali Dot inaczej utwierdzając wszystkich w tym, że jest głuchoniema. Nic więcej nie powiem, gdyż jeżeli chcecie wiedzieć jak potoczyły się dalsze losy tego thrilleru, to musicie go oglądnąć.
Swoją wypowiedź skwintuję słowami narratora, po których oddałem się refleksji, nad filmem i nad życiem:
"Nie warto udawać niewidzialną, ponieważ Ty i tak widzisz wszystko i wszystkich, a reszta Ciebie nie zauważa"