Ojciec Niny był pedofilem, który dla zaspokojenia swoich niezdrowych potrzeb seksualnych wykorzystywał córkę, nawet jeśli wiedział, że źle czyni, że to jest chore, nawet, jeśli jakoś ją kochał - to bardziej mu zależało na własnej przyjemności niż na niej. Ona dorastała w perwersyjnych relacjach. Mogło się to zacząć, jak była mała i nawet nie wiedziała, co to oznacza. To, że mu uległa i się zgodziła na to było jej tragedią. Nie wiadomo, czy była od początku świadoma, czy zrozumienie dopiero przyniosły wstręt do siebie, obawy, niechęć do ojca. Pod koniec filmu widać, że potrafi użyć siły. Od początku ją kontrolował, co krył za maską "troskliwego tatusia". Można zmuszać kogoś na różne sposoby, atakując fizycznie i psychicznie, szantażując emocjonalnie (każda dziewczynka pragnie miłości swojego ojca, nie chce go zawieść, ufa mu... chce mu ufać, nieważne, jaki by nie był). Nie mogła się wyrwać z chorego "związku", bo była sama - bez wsparcia matki, żeby mieć ojca, musiała też mieć kochanka, żeby mieć jego miłość, musiała mu ją dawać tak, jak tego chciał. Tak to pewnie wyglądało z jej strony. I więź, jaka ją z nim łączyła oraz wstyd sprawiały, że tak, jak to się zwykle dzieje, nic nie wyszło z domu. Cały dramat odbywał się za zamkniętymi drzwiami. Film tutaj poruszał trudną kwestię, ukazując ją bardziej za pomocą obrazów i emocji, niż konkretnej, zwerbalizowanej treści, dlatego osobie nie znającej takich sytuacji może to się wydawać dziwne i niezrozumiałe. Ale jest to ambitniejsze, niż zwyczajne sceny gwałtów, jakich wiele. Tutaj jest bardziej złożona relacja, bardziej tragiczna w antycznym znaczeniu.

Taki właśnie był ten film - nie tak banalny, jak większość, może nie najłatwiejszy w odbiorze dla niektórych - ale mówiący to, czego nie da się wyrazić słowami, sugestywny.

Moim zdaniem dobry. Sam w sobie, nie w porównaniu z zupełnie innym filmem.