Film bardzo mi się podobał, opowiada o życiu zwykłego człowieka, który dąży do swego celu, do tego by zapewnić byt sobie i rodzinie.
Nie wytrzymam, jeśli nie napiszę o tej kobiecie ! Nie do opisania jest moja złość, kiedy tak po prostu odeszła, zostawiając swoje dziecko.. by prowadzić lepsze, wygodniejsze życie.. gotowało się we mnie, kiedy na nią patrzyłam.
Scena kiedy Chris jest zmuszony nocować ze swym małym synkiem w obleśnej łazience na dworcu, przyprawia mnie o dreszcze... nie wyobrażam sobie, bym to ja była w takiej sytuacji.
KOŃCÓWKA ... oczywiście jest IDEALNA ! Chyba nie tylko mnie, łza w oku się zakręciła, kiedy Chris dostał tą posadę i mówił o okresie swego życia pt. "szczęście" ...
Śmiem napisać, że ten film dodaje wiary w siebie.. pokazuje, że jeśli się do czegoś dąży to prędzej czy później się to osiągnie, trzeba chcieć :)