W pogoni za szczęściem Pressbooks

Film wytwórni Columbia Pictures ?W pogoni za szczęściem? to historia borykającego się z przeciwnościami losu Chrisa Gardnera (Will Smith) i jego rodziny. Kiedy mimo licznych prób związania końca z końcem, Linda (Thandie Newton), matka 5-letniego syna Chrisa Christophera (Jaden Christopher Syre Smith) ugina się pod ciężarem finansowych trudności i nie będąc w stanie sobie z nimi poradzić decyduje się opuścić rodzinę, aby szukać dla siebie lepszego życia, Chris, teraz samotny ojciec stara się wykorzystać swoje zdolności utalentowanego handlowca i walczy o lepiej płatną posadę. Udaje mu się w końcu otrzymać propozycję stażu w prestiżowej firmie brokerskiej, który decyduje się odbyć, mimo tego, że jest to praca za darmo. Wierzy bowiem, że ukończenie stażu, to obietnica dobrej pracy i klucz do świetlanej przyszłości. Nie mając jednak żadnego zabezpieczenia finansowego, Chris i jego syn zostają eksmitowani z mieszkania i zmuszeni do nocowania w schroniskach, na dworcach autobusowych i wszędzie tam, gdzie znajdzie się dla nich miejsce. Mimo problemów, Chris ciągle pozostaje kochającym i troskliwym ojcem, który stara się nie zawieść zaufania, jakie pokłada w nim jego syn. Columbia Pictures we współpracy z Relativity Media przedstawia produkcję Overbrook Entertainment / Escape Artists ?W pogoni za szczęściem? z Willem Smithem, Thandie Newton i debiutującym Jadenem Christopherem Syre Smithem w rolach głównych. Reżyseria - Gabriele Muccino, scenariusz - Steven Conrad, producenci - Todd Black, Jason Blumenthal, Steve Tisch, James Lassiter, Will Smith, zdjęcia - Phedon Papamichael ASC, scenografia - J. Michael Riva, montaż - Hughes Winborne, A.C.E., kostiumy - Sharen Davis, muzyka - Andrea Guerra.

W 2003 roku, producent wykonawczy Mark Clayman był jedną z wielu osób, która obejrzała w telewizji w programie ?20/20? historię Chrisa Gardnera. ?Wspólnie z żoną obejrzeliśmy fragment, w którym Chris zmaga się z olbrzymimi przeciwnościami losu, między innymi ze swoją bezdomnością. W jednej ze scen wraca on między innymi na dworzec autobusowy i pokazuje, jak w umywalce dworcowej toalety mył swojego syna. Ponieważ sami mieliśmy rocznego syna, ta scena poruszyła nas do łez. Właśnie wtedy powiedziałem żonie, że muszę zdobyć prawa do tej historii?. W tym czasie telefon Chrisa Gardnera dzwonił non-stop, jednak to właśnie Clayman zwrócił jego uwagę, ponieważ, jak mówi Gardner, ?był uczciwy, bezpośredni, szczery i zmierzał do sedna?. Wkrótce zorganizowano spotkanie w firmie Escape Artists prowadzonej przez Todda Blacka, Jasona Blumenthala i Steve?a Tischa. Todd Black tak wspomina to spotkanie, ?Powiedziałem, że to niezwykła historia. Facet jest jak Rocky - chociaż rzucony na deski jest w stanie odnieść sukces. Natychmiast zdaliśmy sobie sprawę, że jest to temat na film, który właśnie my zamierzamy zrobić?.

Kolejnym etapem było przekształcenie 15-minutowego fragmentu programu telewizyjnego w pełnometrażowy film fabularny. Mówi Todd Black ?Na szczęście wcześniej pracowaliśmy ze Stevenem Conradem nad filmem ?Pogoda na życie?. Kiedy pokazaliśmy mu nagranie powiedział: ?Wiem, jak zamienić to na film. Musicie pozwolić mi to zrobić??. Mimo udzielenia zgody Escape Artists na realizację filmu inspirowanego wydarzeniami z jego życia, Gardner miał początkowo sporo obaw. ?Musieliśmy zapewnić go, że zmiany jakich najpewniej dokonamy ze względu na podniesienie dramatyzmu filmu, na pewno nie wpłyną na integralność tego, jak żył i nadal żyje.? Po wstępnym spotkaniu producenci zaaranżowali spotkanie Gardnera z Conradem w Chicago, gdzie obaj mieszkają. Gardner przez cały proces powstawania scenariusza ściśle współpracował z Conradem i odpowiadał na wszelkie jego pytania. Zresztą jeszcze w trakcie realizacji filmu, Chris Gardner zdecydował się napisać własną wersję historii i wydał ją na początku 2006 roku. Książka zebrała świetne recenzje. Jedną z najważniejszych zmian w scenariuszu było to, że ekranowy syn Gardnera miał 5 lat, a nie jak w rzeczywistości niecały rok. Scenarzyści zdecydowali się także na wyeliminowanie niewielkiej pensji, jaką jednak otrzymywał Chris w trakcie trwania stażu. Scenariusz wymagał także stworzenia postaci, które były miesz

Chociaż po przeczytaniu scenariusza Stevena Conrada, wielu reżyserów było zainteresowanych realizacją filmu ?W pogoni za szczęściem?, to właśnie Will Smith starał się przekonać producentów, co do Gabriele Muccino, mimo, że ten nie wyreżyserował do tej pory żadnego filmu w języku angielskim. ?Oglądałem dwa ostatnie włoskie filmy Gabriele i zwróciłem uwagę na skomplikowane emocje, które był w stanie zrozumieć i pokazać na ekranie,? mówi Smith. Jeśli chodzi o Muccino, scenariusz ?W pogoni za szczęściem? okazał się dla niego bardzo interesujący już w jego elementarnej warstwie. ?Tym, co bardzo przyciągnęło mnie do tego projektu była desperacka chęć przeżycia, jaką wykazywał główny bohater oraz to, że najcenniejsze w tym wszystkim było dla niego ochraniania dziecka. Ten film to opowieść o rodzinie, która staje się w swoim wymiarze bardzo epicka, dotyka bowiem wielu uniwersalnych wartości.? Już na wczesnym etapie przygotowawczym, filmowcy zaczęli zastanawiać się nad tym, jak bardzo ważna jest rola 5-letniego Christophera i znalezienie odpowiedniego aktora, który byłby w stanie ją zagrać. Spotkano się z ponad setką dzieciaków, a kiedy na przesłuchaniu pojawił się Jaden Smith okazało się, że jest idealny. ?Jaden był chłopcem, którego szukaliśmy,? mówi Blumenthal. ?Przyszedł na plan z całą swoją szczerością, uczciwością i świeżością?. Bardzo ważna była tutaj także naturalna więź ojca i syna - Jaden Smith jest bowiem synem Willa Smitha i Jady Pinkett Smith - którą Muccino starał się oddać na ekranie. Kolejnym wyzwaniem obsadowym było zaangażowanie odpowiedniej aktorki do ważnej roli Lindy. Filmowcy szukali silnej osobowości. Kogoś kto wiarygodnie wcieliłby się w postać kochającej matki, na początku żywicielki rodziny, która decyduje się jednak zostawić rodzinę, aby znaleźć dla siebie lepsze życie. Zdecydowano się na Thandie Newton i tak mówi o tym Todd Black, ?Kiedy zobaczyliśmy ją w ?Mieście gniewu?, wszyscy doszliśmy do wniosku, że to właśnie Thandie będzie w stanie wyrazić dylemat Lindy w sposób, w jaki innym aktorkom mogłoby się nie udać.?

Po to, aby odtworzyć na ekranie San Francisco w latach 1980-tych, połączyli swoje siły - scenograf J. Michael Riva ( ? Zathura?, ? Spider-Man 3?), autorka kostiumów Sharen Davis (?Ray?) oraz autor zdjęć Phedon Papamichael (?Spacer po linie?, ?Pogoda na życie?). ?Największym wyzwaniem było dla mnie jak najbardziej autentyczne odtworzenie tamtych lat, bez żadnych dodatkowych udziwnień,? przyznaje Riva. ?Lata 1980 nie są zbyt pamiętne w naszej kulturze. San Francisco nie było jakoś specjalnie określone wizualnie. Zresztą punktem odniesienia okazała się być wtedy niezauważalność. Wszyscy wtedy palili, a reklamy były bardzo naiwne, wręcz niewinne. Dla potrzeb filmu wykorzystaliśmy mnóstwo starych reklam, które umieściliśmy na bilboardach i autobusach.? Jeśli chodzi o kostiumy największym wyzwaniem okazała się być garderoba Willa i Jadena Smithów. Było to o tyle skomplikowane, że bohaterowie nie mieli środków na jedzenie, czy dach nad głową nie wspominając już o ubraniu. ?Will musiał nosić przez kilka dni pod rząd taki sam krawat, a jego garnitury często nie były odpowiednio dopasowane. Mały Jaden natomiast nosił bardzo popularne wtedy ogrodniczki, których już nie produkują. Większość więc z jego garderoby kupiliśmy na eBay.? Zdjęcia do filmu ?W pogoni za szczęściem? realizowano głównie w San Francisco (m.in. dzielnicy finansowej i w Chinatown) oraz w Oakland - Piedmont i Hayward.