Śmieszą mnie ludzie, którzy piszą "kibicowałem kaszalatowi". To tylko świadczy, że Ron Howard świetnie wykonał swoją pracę. Widz kibicuje kaszalotowi, myśląc, że podejmuje jakąś decyzję, ze ma jakiś wybór, ze film tego nei sugeruje. Tymczasem reżyser kładzie matołkom do głowy to, co chce - dokładnie taki efekt z kaszalotem chciał osiągnąć. I dokładnei w ten sam sposób kładom wam do głowy to, co chcą, różne tefałeny.
Film jest bardzo dobry, świetny scenariusz, rytm dramatu. Widowiskowość, wydarzenia widziane oczami nastolatka i tego samego człowieka juz w starszym wieku. Dobrze nakreślone postaci oficera i kapitana. Znalazło się tu oczywiście miejsce na mitologię panteizmu (religii XXI w: kult natury) i akcenty antyreligijne. Bez tego bossowie z Hollywood nie dają dziś większych pieniędzy na żaden film. Ale, o dziwo, ku wściekłości liberalno-oświeconego lewactwa mamy tu też podkreślone piękno wartości rodzinnych, więzi syn-ojciec (coś na ten kształt tworzy się między oficerem a młodym narratorem). Jest romantyzm morskiej przygody, kult męskiej siły i przyjaźni, pozytywna przemiana napuszonego na początku kapitana. To powinien być film oskarowy, a nie jakieś "Widmo". Ale nie jest - wiadomo dlaczego.