Należę do pokolenia młodych Polaków, którzy nie żyli w czasach PRL; a cokolwiek o kartkach,
pewex'ach, stanie wojennym czy Solidarności mogę wiedzieć od dziadków, którzy wtedy mieli
po 20, 30 lat. W szkole - nic, no chyba, że natrafię na dobrego nauczyciela, dla którego zawód to
także pasja i odpowiedzialność za wiedzę następnych pokoleń, bo jak wiadomo; materiał na
lekcjach historii w gimnazjum kończy się na I wojnie światowej. Lubię interesować się
przeszłością... ale ta jej część, która przypada na PRL zbyt mnie przeraża i omijam go
przeważnie szerokim łukiem, także dlatego, że wiele spraw i wydarzeń to niedomówienia i
kłamstwa. Byłam bardzo ciekawa, co to będzie za film. Wiadomo, że nazwiska takie jak Wajda,
Wałęsa... budzą respect, ale zresztą jak wiecie; z czasem kiedy było co raz bliżej premiery,
delikatnie zniechęciły mnie negatywne opinie o filmie i zamieszanie wokół niego. Wtedy
zmoblilizowałam się, poszłam wczoraj do kina, a żeby sama ocenić ekranowe dzieło. Prawda
historyczna? - nie wiem. Nie wiem, bo nie mam takiej wiedzy. Czy film na możliwości i styl
Wajdy? - nie. Gdyby nie napisy, to pomyślałabym, że jest to film raczej jakiegoś młodego,
początkującego reżysera. Nie jest to moim zdaniem kandydat do Oscara. Skoro film A. Holland
"W ciemności", który był jednym z najleszych jakie w życiu oglądałam, nie dostał Oscara, to
raczej wątpie tutaj na "hollywoodzki cud" dla produkcji z kraju nad Wisłą. Na koniec napiszę
tylko, że film fajnie zrobiony technicznie, ale nie genialnie jak na wiek oraz możliwości mistrza
Wajdy. To jest reżyser od którego oczekuje się więcej, a film nie zrobił na mnie prostego, ale
jakże ważnego wśród młodej widowni "WOW!". Natomiast, świetne role Więckiewicza i
Grochowskiej - takiego duetu nie było od lat!