Ja nie widzę nic dziwnego w zachowaniu ojca. Przecież nikt nie prowadzi szkoleń pt:"Co robić gdy twoje dziecko jest podejrzane o morderstwo". Jacob, z którym nie było problemów wychowawczych nagle zniknął, potem nie chciał rozmawiać na temat tego co się stało. To chyba normalne, że ojcem targają w tym momencie różne uczucia i nie wie co robić? Ojciec powinien dać do zrozumienia 16-letniemu synowi, że postąpił nagannie? Co było nagannego w jego zachowaniu? Chyba tylko to że spanikował i uciekł. Przecież to był ewidentny wypadek, gdyby nie ten jeden cal to Jacob mógłby zginąć pierwszy. Ta dziewczyna wogóle była jakaś niezrównoważona i to ona rzuciła się na niego z metalowym prętem. Miał chłopak stać i czekać aż mu rozwali głowę? Zresztą Jacoba nie trzeba było moralizować, gdyż on nie był jakimś wypranym z uczuć dzieciakiem, który miał gdzieś, że zabił puszczalską wariatkę. Przecież on cierpiał, miał straszne wyrzuty sumienia. W takiej sytuacji chyba raczej potrzebował wsparcia rodziców. A z Twoim argumentem a propos wcześniejszej kłótni ojca z synem to już kompletnie się nie zgadzam. Według mnie to są sytuacje wogóle nie porównywalne. Kłótnia o finansowe przyjemności dziecka a świadomość, że można owo dziecko stracić. To oczywiste, że w tym momencie rodzice chcą za wszelką cenę ocalić swojego syna, a jakieś tam konflikty czy nieporozumienia między nimi odchodzą w niepamięć.

zgadzam się z wypowiedzią :)