Film oparty jest na znanej, tłumaczonej na wiele języków, powieści gdańskiego pisarza Pawła Huelle. Jest to przepojona nostalgią i atmosferą tajemnicy historia grupki dzieci, zafascynowanych postacią niejakiego Dawida Weisera, ich rówieśnika zdającego się mieć nadnaturalne, magiczne zdolności. Uzyskując charyzmatyczną władzę nad swymi rówieśnikami Dawid wciąga ich w spisek, który kończy się eksplozją własnoręcznie skonstruowanej bomby. W wypadku tym Dawid przepada bez wieści i żadne śledztwo nie jest w stanie wyjaśnić jego losów... Choć wydarzenia te miały miejsce wiele lat temu, odcisnęły tak silne piętno na psychice bohaterów, że żyją nimi do dziś, nadal ulegli urokowi i tajemnicy Weisera Dawidka.

Jest rok 2000. Paweł Heller przyjeżdża po 11-letnim pobycie w Hamburgu do Polski. Po raz kolejny rozpoczyna nowe życie. Wszystko zapowiada się wspaniale. Jest z nim ukochana kobieta, ma pracę, która daje mu satysfakcję i pieniądze. Paweł to ceniony dźwiękowiec, specjalista od przywracania starym nagraniom muzycznym ich dawnej świetności.

Przydymione miasto na Dolnym Śląsku, znane ulice i pejzaże przywołują wspomnienia. Wracają obrazy sprzed 33 lat, gdy w upalne lato z paczką przyjaciół bawił się na łąkach nieopodal torów kolejowych i zrujnowanej fabryki. Ten dziwny czas utkwił w nim na całe życie. Jak się okaże później, nie tylko on przeżył to tak mocno. Także Szymek, Piotr i Elka weszli w dorosłe lata z piętnem, jakie odcisnęły na nich chwile spędzone z rudym, piegowatym Dawidem Weiserem.

Dawidek to outsider, "obcy", odrzucony przez grupę dzieciaków buszujących wśród osmolonych kamieniczek. Często spadają na niego pięści rozzłoszczonych rówieśników. Aż bierze go w obronę energiczna Elka. I od tego dnia są już nierozłączni. To właśnie ona wprowadzi trzech chłopców do dziwnego świata małego żyda. Uchyli rąbka tajemnicy i uświadomi im, jak niezwykły jest Dawid. Bo tylko on zna sekretne zaklęcia, ma prawdziwy pistolet, potrafi wysadzić w powietrze komin fabryczny, unosi się w powietrzu. Nie może z nim konkurować smak ulubionej czerwonej oranżady, ani zabawa w rytm wyliczanki o miodzie i mleku.

Kulminacyjnym momentem wakacji miało być wysadzenie starego mostu nad śmierdzącą rzeczką pełną śniętych rybek. I wtedy właśnie to się stało. Elka i Dawidek weszli do tunelu pod mostem. Zniknęli. Potem nastąpił wielki wybuch. Nie było odpowiedzi na rozpaczliwe nawoływania chłopców. Elka odnalazła się po kilku dniach, ale nie pamiętała niczego. Po Dawidku ślad zaginął. Nie było nawet szczątków jego ciała. Chłopcy zostali poddani gruntownemu śledztwu. Nikt z dorosłych – ani oficerowie UB, ani policja, ani nawet ksiądz proboszcz - nie potrafili przeniknąć tajemnicy.

Wspomnienie o Dawidku i tamtym lecie coraz silniej atakuje Pawła. Jego nadrzędnym celem staje się wyjaśnienie tajemnicy, zrozumienie, co się tak naprawdę wydarzyło.Usiłuje poskładać elementy łamigłówki. Bezbarwna współczesność usuwa się w cień. Nie liczy się obecna miłość, praca. Spotyka się z Szymkiem, Piotrem, Elką. Ale każdy pamięta co innego. Nikt tak naprawdę nie wyzwolił się spod władzy małego Weisera. Powraca ciągle, nabierający wyrazistości obraz dwójki dzieci niknących w tunelu, który za chwilę rozbłyśnie ogniem...

"Weiser" w reżyserii Wojciecha Marczewskiego to adaptacja powieści Pawła Huelle. Różni się on jednak od literackiego pierwowzoru. Akcja została przeniesiona z Wybrzeża na Śląsk. Głównym bohaterem filmu jest Paweł (Marek Kondrat) dojrzały mężczyzna, którego dopada demon przeszłości. Paweł zajmuje się czyszczeniem starych płyt, właśnie wrócił z Niemiec i otworzył własne studio we Wrocławiu. Dołącza do niego przyjaciółka z Hamburga Juliana. Pod wpływem niespodziewanego spotkania z niewidzianym od lat Szymkiem Paweł zaczyna sobie przypominać tajemnicze zdarzenia które miały miejsce kiedy byli dziećmi. Wszystko działo się w latach 60. Podczas wakacji nastoletni Paweł, Szymek i ich przyjaciel Piotr znudzeni nadmiarem wolnego czasu i zaczynają śledzić dziewczynkę ze swojej klasy Ela i jej dziwnego towarzysz Dawida Weisera. Elka i Weiser znikają na całe dnie, gdy postanawiają wtajemniczyć Pawła, Szymka i Piotra w swoje sekrety, okazuje się że ulubioną zabawą pary przyjaciół jest przygotowywanie coraz potężniejszych eksplozji. Podczas jednej z takich eksplozji znika Weiser i Elka. Dziewczynkę udaje się odnaleźć ale chłopca nie. I nikomu nie udaje się trawić nawet na jego ślad. Właśnie to zniknięcie nie daje spokoju dorosłemu Pawłowi zaczyna szukać dawnych przyjaciół.

Paweł, główny bohater filmu wraca po trzydziestu latach do wydarzeń z dzieciństwa, kiedy był pod wielkim wpływem kolegi Dawida Weisera, mającego nadnaturalne zdolności. Nie potrafi zapomnieć ani zrozumieć wypadków, których był świadkiem jako dziecko, więc przeprowadza na własną rękę śledztwo. Jednak nie znajduje jednoznacznej i oczywistej odpowiedzi. Próba dotarcia do prawdy, powoli staje się obsesją bohatera.
Weiser jest filmem o niemożności dotarcia do prawd, niemożności rozstrzygnięcia, wyjaśnienia tego, co jest naszym wymysłem, grą wyobraźni, a co wydarzyło się naprawdę. Opowiada o rzeczach niewytłumaczalnych i niezrozumiałych. To historia o tym, na ile ulegamy naszym złudzeniom, przywidzeniom. Film jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy istnieje jakaś prawda obiektywna, którą możemy odkryć, czy też zwodzi nas tylko pamięć i ulotne wspomnienia z naszego dzieciństwa. Główny bohater przede wszystkim pragnie dowiedzieć się: Jaki był i kim był Weiser naprawdę? Czy to, co o nim wie jest prawdą? Dlaczego przyjaciele nie pamiętają tego, co on? To opowieść o tym, jak z perspektywy czasu zmienia się ocena tego wszystkiego, co nam się przytrafiło, kiedy byliśmy dziećmi.

Czterdziestoletni Paweł wraca wspomnieniami do lat dzieciństwa. Wówczas, wraz z kolegami z podwórka zafascynowany był swoim rówieśnikiem, żydowskim chłopcem - Dawidem Weiserem, który był nad wiek dojrzały. Niektórzy podejrzewali go nawet o posiadanie nadnaturalnych, magicznych zdolności. Pewnego dnia Dawid konstruuje bombę, która niespodziewanie wybucha, a on sam przepada bez wieści. Mimo prowadzonego śledztwa nigdy nie udało się wyjaśnić jego losów. Po latach Paweł próbuje rozwikłać tę zagadkę... Ekranizacja bestsellerowej powieści Pawła Huelle "Weiser Dawidek".

Posiadający rzekomo nadprzyrodzone zdolności Dawid Weiser staje się przywódcą grupy rówieśników. Pewnego dnia Dawid konstruuje bombę, która niespodziewanie wybucha. Chłopiec przepada bez wieści. Po latach jego przyjaciele wciąż żyją wydarzeniami z dzieciństwa. Losy zaginionego Dawida nigdy nie przestały ich fascynować.

Scenariusz filmu Weiser powstał na podstawie, wydanej po raz pierwszy w 1987 roku, powieści gdańszczanina Pawła Huelle "Weiser Dawidek". To pierwszy film Wojciecha Marczewskiego (nie licząc telewizyjnego filmu Czas zdrady) od Ucieczki z kina "Wolność" zrealizowanej w 1991 roku.

Paweł, główny bohater filmu wraca po trzydziestu latach do wydarzeń z dzieciństwa, kiedy był pod wielkim wpływem kolegi Dawida Weisera, mającego nadnaturalne zdolności. Nie potrafi zapomnieć ani zrozumieć wypadków, których był świadkiem jako dziecko, więc przeprowadza na własną rękę śledztwo. Jednak nie znajduje jednoznacznej i oczywistej odpowiedzi. Próba dotarcia do prawdy, powoli staje się obsesją bohatera.

Weiser jest filmem o niemożności dotarcia do prawd, niemożności rozstrzygnięcia, wyjaśnienia tego, co jest naszym wymysłem, grą wyobraźni, a co wydarzyło się naprawdę. Opowiada o rzeczach niewytłumaczalnych i niezrozumiałych. To historia o tym, na ile ulegamy naszym złudzeniom, przywidzeniom. Film jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy istnieje jakaś prawda obiektywna, którą możemy odkryć, czy też zwodzi nas tylko pamięć i ulotne wspomnienia z naszego dzieciństwa. Główny bohater przede wszystkim pragnie dowiedzieć się: Jaki był i kim był Weiser naprawdę? Czy to, co o nim wie jest prawdą? Dlaczego przyjaciele nie pamiętają tego, co on? To opowieść o tym, jak z perspektywy czasu zmienia się ocena tego wszystkiego, co nam się przytrafiło, kiedy byliśmy dziećmi.

Czterdziestoletni Paweł nie może poradzić sobie z przeszłością. Usiłuje dociec powodów zniknięcia swojego szkolnego kolegi - Żyda. Tajemnicza i pełna niedopowiedzeń, swobodna ekranizacja powieści Pawła Huelle - Weiser Dawidek, sfilmowana została przez Wojciecha Marczewskiego, po jego dziesięcioletniej przerwie w pracy artystycznej. Akcentując kilka niewyeksponowanych w oryginale motywów lub wręcz je dodając, reżyser dokonał swoistej autoanalizy. Fabularną podróż, 30 lat wstecz, odbywają nie tyle bohater czy Huelle, co sam Marczewski. Owe freudowskie spojrzenie reżysera w głąb siebie wyszło filmowi na dobre. Niemalże namacalnie czuje się więź łączącą twórcę z dziełem.