Theo i Sara to tajemnicza i niepokojąca para, która skrywa się odizolowanej posiadłości usytuowanej pośród lasu. Kobieta związana jest ze światem mody, młody mężczyzna jest za to utalentowanym i zapalonym fotografem. Nazywają się "ciocią" i "siostrzeńcem", mimo że nie są spokrewnieni. Znacznie starszą Sarę i Theo łączy bardzo dziwna i niezdrowa relacja, którą spaja obopólne zamiłowanie do perwersyjnych gierek.
Pewnego dnia Sara zaprasza na weekend początkującą modelkę Tulię (Vivian Neves) pod pretekstem sesji zdjęciowej. Dziewczyna nie zraża się złowieszczą atmosferą panującą w starym domu oraz tym, że jej poprzedniczka Rhonda, którą fotografował Theo, zniknęła bez śladu. Tulia bardzo szybko zostaje wciągnięta do kipiącego od obsesyjnych pragnień erotycznego trójkąta, który zaczyna coraz ciaśniej zaciskać na niej macki. Wkrótce dziewczyna odkrywa również mroczne sekrety związane ze zniknięciem Rhondy...
Debiut filmowy J.R Larraza reklamowano jako bardziej szokujący niż "Psychoza", bardziej zmysłowy niż "Wstręt" i budzący większą grozę niż "Bunny Lake zaginęła". Dodatkowym czynnikiem mającym przyciągnąć widownię, był udział popularnej wówczas modelki erotycznej Vivian Neves.
Gdyby wziąć mocno zachęcającą rekomendację na poważnie, można by się ostro rozczarować, bo "Whirlpool" ma sporo wad. Bzdurna fabuła, oczywisty przebieg wydarzeń i wymuszone sceny seksu mające służyć jako ozdobniki, to tylko kilka kwiatków, które niezbyt ładnie tu pachną. Ale...jako fanka filmów pana L. nie śmiem wybrzydzać dalej, bo tak chłodno-sterylnego klimatu, który przyprawia o dreszcz nie odkryłam jeszcze u żadnego reżysera. Uwielbiam wysmakowane wizualnie zdjęcia, enigmatyczną lodowatość kadrów i niezdrowe napięcie kłębiące się w powietrzu, które widz odczuwa na własnej skórze. Dlatego "Whirpool" oceniam dość wysoko.
W debiucie Larazza jest zapowiedź wielu elementów, które pojawią się w jego kolejnych filmach - budzący grozę las, wątki lesbijskie i seksualne obsesje prowadzące do tragedii (również Karl Lanchbury i jego zatrważające spojrzenie, którym będzie przeszywał jeszcze w kilku innym filmach pana L.). Miłośnicy dziwacznych straszaków, których nie rusza Larraz, z pewnością nie znajdą w tej pozycji nic wartego świeczki. Jeśli jednak ujmuje was styl i klimat tegoż oto Pana, z pewnością odkryjecie w "Whirlpoolu" masę satysfakcjonujących drobiazgów, które wpłynął na to, że przełkniecie cały seans jak łyk całkiem dobrego drinka.