Film nie ustrzegł się błędów książki, ale przynajmniej także osoby dorosłe mogą go oglądać bez bólu zębów - w porównaniu z książką to arcydzieło. Książka jest napisana na poziom niewymagającego 10=latka, ubóstwo językowe, pseudo slang streferów, nieudolne dialogi, płytka, żeby nie powiedzieć żałosna psychologia, budowa postaci i konfliktów między nimi to dyskwalifikuje książkę. Mimo to stała się bestsellerem, co świadczy o dramatycznie niskich wymaganiach współczesnego czytelnika. A nie jest to książka dla dzieci, lecz starszej młodzieży, bo wylewa się z niej krew i przemoc. Wystarczy chwytliwy pomysł, tajemnica i odpowiednia dawka krwi i potworów, by zachwycić. Nieudolności w posługiwaniu się słowem, w tworzeniu fabuły, w kreśleniu bohaterów nie mają najwyraźniej w dobie komunikacji sms-owej żadnego znaczenia. Uroda słowa poszła się paść. Została wulgarna przaśność. Film natomiast broni się obrazem i wyciska ze słabej powieści wszystko co najlepsze, ale też nie daje nic więcej. Pozostaje więc tajemnica, umiejętnie filmowany labirynt i potwory.