Główny bohater Thomas zostaje przetransportowany do tajemniczego miejsca, zamieszkanego już przez grupę młodych chłopaków. Nie wiemy, kim jest Thomas, on sam zresztą tego nie wie, ma jakieś mgliste wspomnienia, początkowo nie wie nawet jak ma na imię. Miejsce, do którego trafia otoczone jest tajemniczą konstrukcją, która okazuje się być labiryntem. Mieszkańcy tego miejsca nie wiedzą, kto ich tu umieścił i po co. Thomas postanawia się tego dowiedzieć i znaleźć wyjście z labiryntu.
Z tego krótkiego streszczenia nietrudno się zorientować, jak skończy się ta historia. I rzeczywiście film jest w tym względzie przewidywalny, nie ma żadnego zaskoczenia. Mimo tego, ogląda się to dobrze, jest jakiś klimat. Jest tajemnica, co też jest za labiryntem. Ciekawa jest też kwestia, kim właściwie jest Thomas.
Obok przewidywalności słabością filmu jest bzdurne założenie świata przedstawionego. Otóż okazuje się, że Ziemię zdziesiątkował tajemniczy wirus, a Thomas z resztą grupy są osobami odpornymi i musieli zostać poddani testom w nieprzyjaznym środowisku, żeby obserwować pracę ich mózgów i dowiedzieć się co czyni ich wyjątkowymi. Ma to pomóc stworzyć lek. Pytanie tylko, po co w takim razie te stwory w labiryncie, które przecież mogły wszystkich zabić. I po co w ogóle ten labirynt? Co by się stało, jakby nie znaleźli z niego wyjścia? Ktoś by po nich przyszedł? Czy siedzieliby tam dłużej? Poza tym, czy nie można było w prostszy sposób zbadać tej grupy młodych ludzi, nie można było w prostszy sposób znaleźć leku, tylko budować takie skomplikowane konstrukcje?
Rozczarowuje także zakończenie. Niepotrzebnie wszystko wyłożone kawa na ławę.
Do plusów można zaliczyć aktorstwo. Jest to nieźle grane oraz muzykę.
Taki średni film.
5/10 ode mnie.