Zrzućmy na drugi plan gagi (jedne doskonałe, inne nieco męczące) i skupmy się na realizacji. Film od samego początku idzie w odwrotną stronę niż twój tok rozumowania. Za każdym razem domyślasz się według logiki i stereotypów co zrobi bohater i zawsze się mylisz. Zaczyna się to pomału, historie nie są związane ze sobą. Stopniowo przyspiesza. Wszystko zaczyna się przeplatać. Kulminacja zaskoczeń i bohaterów o których zapomniałeś następuje na końcu. A jak już myślisz, że film się skończył ponowne zaskoczenie (krytycy). Znowu myślisz, że koniec? Piosenka tej niby Britney...
Ten film bawi się Tobą. REWELACJA