Max Renn jest jednym z szefów Civic TV. Nadawany przez nich program to takie telewizyjne exploitation - żeby móc konkurować z głównym nurtem, eksploatują same brudy (porno, przemoc). Pewnego dnia natrafia na piracki sygnał pokazujący torturowanie ludzi. Materiał idealny dla jego stacji, jednak znalezisko okaże się czymś większym i o wiele groźniejszym niż zwykły snuff.

Niezbyt pozytywna wizja świata. Społeczeństwo żyjące w kulturze nadmiaru, przesytu bodźców. Ludzie szukający coraz więcej pobudzających impulsów, dla których odpowiedzią jest przemoc i ostry seks. Telewizja i związana z nią technologia sama staje się żyjącym organizmem ingerującym w życie człowieka. Video pokazuje rzeczywistość, choć powstałą ze zmieszania tej realnej z wirtualną, nasączoną halucynacjami.

Jak to u Cronenberga, lęki wywołane wytworzeniem nowego, obcego narządu, połączeniem ciała z osiągnięciami techniki - w tym wypadku przez zespolenie człowieka z magnetowidem i pistoletem. Główny bohater traci kontakt nie tylko z prawdziwym światem ale i z samym sobą, zaczyna mieć problemy z określeniem własnej tożsamości. Nie mogło też zabraknąć seksu doprawionego cierpieniem - w końcu nic tak nie podnieca jak zadawanie bólu. No i pewna korporacja snująca plany przejęcia kontroli nad światem.

Sporo zachodu, żeby pokazać ogłupiający wpływ telewizji i zgubne skutki rozwijającej się technologii oraz jej wpływu na ludzi."Wideodrom" po tylu latach od premiery jest wciąż świeży i aktualny. Może i efekty specjalne są gumowe i nie wyglądają realistycznie, ale wykorzystane zostały bardzo sprawnie. W połączeniu z klimatem i pomysłem ogląda się dobrze. Z filmu na film Kanadyjczyk zyskuje w moich oczach. Long live the new flesh.