Inspirowany twórczością Leśmiana, wizualny wiersz o percepcji, rozkoszy życia i tęsknocie za nieistnieniem. Człowiek prowadzi psa w głąb ciemnego lasu. W ich głowach kłębią się myśli i wrażenia, których nie potrafią sobie przekazać. Idą razem, coraz bardziej osamotnieni w swoich własnych tragediach, których istnienia sami nie podejrzewają.