Rozczarowałem się "Wiernym ogrodnikiem". Inaczej mówiąc, nie trafił on do mnie, a przynajmniej jedna jego część.
Bardzo długo decydowałem się na obejrzenie tego obrazu i teraz nie jestem w stanie powiedzieć, czy zrobiłem dobrze decydując się na seans. Co gorsze nie odczuwam wobec tego filmu wyraźnych uczuć..

Dużo się o tym filmie mówiło, krytycy byli zadowoleni, posypały się nagrody. Z tego wynika, że to raczej coś ze mną jest nie tak, że nie pieję z zachwytu, niż z samą produkcją Fernando Meirellesa. No ale cóż, nie wszystko musi się podobać.

Niesamowicie denerwowało mnie przez cały seans zestawienie dwóch przeplatających się historii - miłosnej małżeństwa Tessy i Justina oraz drugiej, o wiele bardziej poważnej przedstawiającej współczesną Kenię, tamto społeczeństwo i to co koncerny farmaceutyczne tam wyprawiają. O ile ten drugi wątek jest poprowadzony wzorcowo - ma napięcie, porusza, wzrusza i zastanawia, o tyle historia miłosna głównych bohaterów całkowicie nie pasuje do atmosfery, problemów i wagi spraw poruszanych w "Wiernym ogrodniku". Jednym słowem wg mnie miłość została tu upchnięta zupełnie niepotrzebnie, na siłę, i tylko wszystko popsuła. A szkoda....

Nie oczarowali mnie aktorzy - Ralph Fiennes i Rachel Weisz . Grali średnio, na normalnym wymaganym poziomie, nic nadzwyczajnego. Co gorsza nie zależało mi na nich, nie przywiązałem się do nich.
Największym jednak minusem "Wiernego ogrodnika" jest to, że poruszane w nim ogromne problemy nie pozostają w naszej pamięci. Tzn poruszają nas ale tylko na moment, w czasie gdy leci film. Nie wrywają się w naszą pamięć, pozostając tam przez wiele tygodni po seansie. A przecież takie było m.in. założenie samego filmu. Wsztrząśnięcie nami, zamanifestowanie i okazanie sprzeciwu przeciwko temu co dzieje się w Afryce....

Jeśli chodzi o plusy, to niewątpliwie są nimi przepiękne, malownicze zdjęcia Afryki Césara Charlone oraz bardzo dobra muzyka Alberto Iglesiasa . Właśnie przez zdjęcia i muzykę film posiada swój trochę dziwny, ale wyróżniający się klimat.

6/10