Wysoce sobie cenię twórczość pana "Wojtka", jak to lubi siebie nazywać Wojciech Smarzowski. Większość jego filmów to niekwestionowane arcydzieła. Szacunek za podjęcie tak ciężkiego i niewygodnego moralnie i politycznie tematu.

Jednak zabrakło mi czegoś, tej iskry i braku wstydu w poprzednich filmach.Twórca nie poszedł na całość, jak w poprzednich obrazach, czując nad sobą łańcuch poprawności politycznej. Wydaję mi się, że Smarzowski nie podjął się wejścia w temat całkowicie i prawdziwie. I nie, nie jestem fanem kina gore, wręcz przeciwnie. Pomimo to, mam wrażenie, że reżyser nie podołał prawdzie. Po raz pierwszy widzę porzucenie realizmu na rzecz komercji. Psychologicznie wszystko pięknie wyjaśnione, motywy sprawców mają sens. Jednak film za bardzo skupia się na aspektach nieistotnych dla tematu. W końcowej ocenie, nie wiem o co chodziło reżyserowi. Co chciał przekazać? Mało obchodziła mnie historia głównej bohaterki, a tło zostało jedynie maźnięte. Chciałem poczuć życie i zwierzęcą ludzką naturę, a dostałem ckliwą historię rozczarowania.